Cuma Mart 29, 2024

“Cennette büyük kaos var! Vaziyet şahane!”

Referandumun ilk aşaması “Evet”in kıl payı öne çık(arıl)ması ile sonuçlandı. Başkanlık sistemi, merkeziyetçiliğin daha kurumsal hale getirilip, egemen kliğin devlet iktidarında çelişkilerden azade bir rahat soluk alabilmek için tasarlanmışken daha ilk adımında, kendi sınıfdaşlarınca dahi meşruluğu sorgulanır hale geldi. Devlet krizinin farlı krizleri de doğurarak büyüyeceğini, böyle bir kaos durumunun da devrimciler açısından ezilenlerle birlikte çok yeni kapılar açacağını tespit etmek gereklidir. Temel mesele “istikrarlı bir cennet” için değil Mao’nun da “Cennette büyük kaos var, vaziyet şahane” de belirttiği gibi egemenlerin cennetini daha büyük bir karmaşaya sürükleyecek bir bakış açısına ve pratiğe sahip olmaktır. Konjonktür, ancak bu şekilde ezilenlerin lehine çevrilebilir.

Fakat referandum sonrasında referandumdaki hileyi görmeyen kalmamışken ve kabul etmeyen neredeyse kimse kalmamışken, özellikle de tüm genişliğiyle “hayır”cılar bu gayrı meşruluğa öfke duyarken, yani “vaziyet şahane” için koşullar oluşuyorken, “cennette düzenli bir kaos” peşinde olunması, bunu aşan bir perspektif ve pratikle hareket edilmemesi, devrimcilerin Gezi’de de dikkat çektiğimiz zaaflarına yönelmemizi gerekli kılmaktadır. Atı alan Üsküdar’ı geçti sözü üzerinden meramımızı anlatmaya çalışalım. Atı aldılar ama henüz Üsküdar’ın içindeler! “At sahipleri” atı sadece ana yolda, günde birkaç saat arayarak veya atı kaçıranlara başvurarak alabileceklerini sanıyorlar. Oysa şehrin tüm ara sokakları tutulmalı, hareket alanı bırakılmamalıydı. Atı kaçıranların mevcut durumda ilk fırsatta ara sokaklardan hatta fırsat buldukları bir anda ana caddeden bile geçerek “Üsküdar’ı geçeceği” kesindir. Tabi akan bir yaşamdan, sınıf mücadelesinden bahsediyoruz. Üsküdar’ı geçse bile başka bir yerde yakalanıp, hesap sorulur vs. Ama bu durum önemli fırsatların kaçırılmadığı, yanlış hareket edilmediği anlamına gelmez, ki bizim de meselemiz budur.

Hareket noktamız Rosa’nın “çoğunluk olduktan sonra devrimci taktiğe geçilmez! Devrimci taktikle çoğunluk olunur” sözü olmalıdır. Mesele, hiçbir zaman başlangıçlarda az olmak değildir. Ezilenlerin sayısı ve bu konjonktürde doğru politikalarla oluşacaklarımızın sayısı “çoktur”, “çoğunluktur”! Mevcut durumda doğru politika, atı alanın Üsküdar’ı geçmesine izin vermemektir. Daha ötesi bırakalım at alabilmeyi atı görme imkanını dahi elinden alabilmektir. Bunu yapabilmenin üç temel özellikle ilgisi vardır; Birincisi, sahip olunan strateji-perspektifle. İkincisi, anı kavrama ve gereklerini yerine getirme cüretiyle. Üçüncüsü, örgütlü olma, örgütlenme ve örgütleme perspektifiyle…

Gezi’den öğrendiklerimizi yaşama geçirme zamanı!

Sürekli tespitini yaptığımız “tasfiyecilik rüzgarı”nın ideolojik parametrelerine baktığımızda birinciliğe liberalizm ve hümanizmi rahatlıkla oturtabiliriz. Tarihsel olarak köklü bu burjuva ideolojilerinin sadece Türkiye’de değil dünya genelinde, özellikle kendini solda tanımlayanlar içinde etkili olduğu açıktır. “Sol” lafazanlık yapmak bunlardan kaçınıldığını değil çoğu zaman bu sağ yönelimi gizlemek için ortaya çıkabilmektedir. Bu tespitleri açık ve net yapmak, bunların teoride ve pratikte ortaya çıkardığı sonuçlara karşı uyanık olmak bizlerin temel sorumluluklarındandır. Çünkü ancak bu tutum devrimci atılımın önünü açacaktır.

Liberalizm ve hümanizmin yansıyışı, en başta verili sınırlar içinde hareket etme şeklinde yani reformizm ve kendiliğindencilikle iç içe geçerek olmaktadır. Verili sınırları zorlamayan, yıkmaya yönelmeyen, kaosu kontrol altında tutan her hareket tarzı bahsettiğimiz ideolojik parametrelerden beslenir ve onları besler.

Referandum sonuçlarıyla bağlantılı olarak bu sıraladıklarımız, yükselen dalganın tavsamasına neden olmaktadır. Bazı olaylar, gelişmeler öyledir ki, onların yarattığı fırsatlar ancak yıllar sonra elimize geçebilir. Bu nedenle o fırsatları kaçırmamak gerekir. Gezi böyledir mesela. Referandum sonrası kitlelerde oluşan haksızlık duygusu ve öfke de aynı niteliktedir. Bu öfkenin yaratabilecekleri hakkında egemenler de fazlasıyla fikir sahibidir. Bu yüzdendir ki, diğer gerici kliğin “lideri” Kemal Kılıçdaroğlu’ndan başlayarak kamuoyunda “hayır”cı diye bilinen tüm köşe yazarları, ideologlar, haber spikerleri 16 Nisan gecesinden itibaren “meşruluğumuzu kaybetmemekten, hukuk sınırları içinde kalarak hak aramaktan, hem evet’in hem de hayır’ın saygıdeğer olduğundan, artık sonuçların değişmeyeceğinden” bahsetmeye başladılar. CHP “lideri” ve yönetimi açıktan dalgakıran görevi görmekte, kitlelerin tepkisini nötralize etme işlevini üstlenmektedir. Yani benzetmemizden devam edersek, tüm ara sokakları denetimsiz bıraktıkları halde atı çalanı görürlerse attan inmesini rica edecekler! Selin Sayek Böke’nin yaptığı sine-i millet açıklamasının ömrü beş dakika bile olmamıştır. CHP yönetimi bu süreçte oluşan muhalif duyguyu, öfkeyi yönlendirmeye çalışmaktadır. Bu yaklaşımın etkisiyle sokak protestoları, “hukuk sınırları içinde itiraz etmek” anlayışının içinde olmakta, verili sınırları aşma yönelimi olamamaktadır.

Gezi’yi ortaya çıkaran refleks, kendi meşruluğunu sonuna kadar sahiplenerek, egemenlerin parkı terk etme direktifini eylemli bir şekilde reddetmekti. “Referandum iptal edilene kadar sokakları terk etmeyeceğiz!” şiarının pratikselleşmesinin adımları öncü pratikle atılmalıdır. Bunun krizi derinleştirecek bir adım olacağı açıktır. Ortaya çıkan durumun mevcut potansiyelinden tüm egemenler bu nedenle korkmuştur. Korkularını haklı çıkaracak pratik yönelime girilmesi “anı karşılama yeteneği ve gereklerini yerine getirme cüretiyle” ilgilidir. Olanı içinde akıp kaybolmak değil, olanı değiştirme, krizi büyütme ve bunların içinde örgütlenmekle “çoğunluk” olunur. Olanın içinde hiç kimse bir fırsat, bir potansiyel göremezken bunu fark edip harekete geçebilmek yaratıcılık, ısrar, sınır tanımama, ataklık olarak tanımladığımız niteliklerdedir ve devrimcilik için olmazsa olmazdır. Meydanlarda kalmak, sokakları terk etmemek, her türlü nötralize edici reformist anlayışı teşhir etmek, kendi ajitasyon ve propagandamızı yapmak ve örgütlenmek, bunlara karşı düşmanın gelişecek saldırılarına hasır olmak gereklidir. Yenilirsek de bu dövüşerek olmalıdır! Direnmek her zaman bir sonraki toparlanmaların, atakların temel dayanağıdır.

Kanatlarımızı açtıkça güçleneceğiz!

Üçüncü maddemiz “örgütlü olma kapasitesi, örgütlenme ve örgütleme” idi. Bu başlığı uzunca açışımız taşıdığı önemle ilgilidir.

Bir KP’nin ideolojik-politik-örgütsel bütün yönlerden kendini çelikleştirmesi, öngörüde bulunduğu süreçlere karşı hazırlık yapması, “an”ları kaçırmadan müdahalede bulunabilecek örgütsel yapıya sahip olması hayati önemdedir. Referandum sonucunda hile hurda yapılacağını bilmeyen yoktu. Bunun da ötesinde bizler “hayır”ın da “evet”in de ciddi bir potansiyel taşıdığını biliyorduk. Olması gereken bu krizin bizim tarafımızdan devrimci güçler tarafından nasıl ve hangi olanaklarla yönlendirilebileceğini, kitle denizinin içinde olarak ama kendi politik hedeflerinin de sınırlarını da zorlayarak nasıl pratikleştireceğini belirlemekti. Bu politik öngörü örgütsel hazırlığa, materyal oluşturmaya dönüşmüyorsa yani pratikleşmiyorsa bir anlamı yoktur. “Öngörü” olarak kalır! Olasılıkların önceden konuşulması, tartışılıp hedeflere öre hazırlık yapılması, faaliyetçilerin eğitilmesi başarının ana şartıdır. Günlük hayatı idame ettirmek için bile plan yapmak zorunda olduğumuz unutulmasın. Elbette ki her zaman önümüze planlardan farklı durumlar çıkabilecektir. Yaşamın gerçeğidir bu. İşte anı karşılama yeteneği, önümüze çıkanlara cevap olabilme kapasitesi burada devreye girer. Anında yeni politikalar, yeni örgütlenmeler yaratılır.

İçinde bulunulan politik durum, devrimciler açısından büyük olanaklar barındırmaktadır. Devletlular, bu krizlerini sınır ötesi operasyonlarla, şovenizmi tırmandırarak, saldırılarını yoğunlaştırarak aşmaya çalışacaklar. Bizler de özelde kolektifimizin yaşadığı süreçten de devletluların bu krizini büyüterek, kitlelerin tepkisini yönlendirerek, bunun içinde kendimizi ve kitleleri örgütleyerek çıkabileceğimizi bilmeliyiz. Bu doğrultuda, stratejimize uygun politik taktikleri geliştirmeye çalışmalıyız. Devrimcilerin olanaksızlığından, “çokluk” olmayışından şikayetlenip duranlara Rosa’nın yukarıdaki sözünün yanı sıra “açılmamış kanatların büyüklüğü bilinmez” sözü de küpe olsun. Kanatlarımızı açtıkça güçleneceğiz, kanatlarımızı açtıkça kendimizi göreceğiz…

46806

Pusula

Pusula

Son Haberler

Sayfalar

Pusula

Yavuz Proletarya Ev Sahibini Bastırırmış

-Seçimleri Boykot-

Zavallı kılıçdaroğlu.

Kazanınca (parlamentarizme) geçmeyi başarabilince) kazanabilmek için yaptığı her şeyin anlamsızlaşacağıyla o kadar ilgilenmişti ki ...

Aman neyse biz proletaryalara ne.

Ulusalcıların - sosyal demokratların ağır bedellerle anlamsızlaştırdığı parlamentarizm komplolarla tarihin tozlu sayfaları içerisinde kaybolup giderken...

imamoğlu'nun şapkada çıkardığı tavşan özgür özer'e eşbaşkan'ım diyerek itibar kazandırma yarışına düşen dem'liler ile...

Tarih bilgisi ve gelecek tasavuru (Deniz Aras)

Geçtiğimiz hafta içinde bir dönem TC içişleri memuriyeti görevinde bulunan ve bu “vatani görevi” sırasında devletin başta gözaltında kaybetmeler olmak üzere Kürt halkına ve devrimcilere yönelik katliam saldırılarını sürdürmesini “başarı”yla yerine getiren, günümüzde özü başına muhalif bir faşist partinin lideri Meral Akşener’in “mertçe cinayet” sözü çok konuşuldu.

Ermeni bir devrimci: LEVON EKMEKÇİYAN (Nubar Ozanyan)

Özgürlük uğruna yürütülen savaşımda her savaşçının önüne çıkan tehlikeli yol ayrımı ve kararlardan biridir “Ya onurunu ayaklar altına alıp teslim olacaksın! Ya da ölümlerden ölüm beğenerek direneceksin.” Levon Ekmekçiyan birkaç günlük yaşam uğruna kendini düşmana satmadan yaşamayı esas aldı. Düşündü fedailerin komutanı Kevork Çavuş’u, Antranik Ozanyan’ı, Mariam Çilingiryan’ı ve yanıbaşında çatışmada şehit düşen yoldaşı Zohrab Sarkisyan’ı. Sonra çocukluğunda anlatılan ve dinlemekte zorlandığı soykırım hikayelerini. Hangi Ermeni gencinin yüreği yaralı hafızası intikam dolu değildir ki?

“Unutturulan” Bir Devrimcinin Ardından 29 Ocak 1983, Kanlı Şafak

Çeşitli milliyetlerden Türkiye halkının başına kara bulut gibi çöken 12 Eylül Askeri Faşist Diktatörlüğü’nün elebaşı olan Kenan Evren, Muş halkına yaptığı ve tarihe geçen konuşmasının bir bölümünde “Asmayalım da besleyelim mi?” sözünü, Ermeni devrimci Levon Ekmekçiyan için söylemişti.

12 Eylül faşist cunta yılları idamların, işkencelerin, gözaltında kayıpların, vatandaşlıktan atılmaların, azgın devlet terörünün yaşandığı yıllar olmuştur. Bu dönemde siyasi nedenlerle aralarında 17 devrimcinin de olduğu 51 kişi idam edilerek katledilmiştir.

Almanya'da Faşizme Karşı Kitlelerin Büyük Protestosu

Alman emperyalist burjuvazisi, son yıllarını ekonomik kriz içinde geçirdi ve bu krizi savuşturabilmiş değildir. Tersine, giderek derinleşmektedir. Kendileri için söylenen “Avrupa'nın hasta adamı” sözüne karşı, ekonomi bakanın Lindener'in doğrudan ağzıyla; “hasta değil, yorgun adamı” olduğunu kabul etti.

Çutakımız Hrant (Nubar Ozanyan)

Soykırımcıların, hafıza katillerinin tüm çabalarına karşın Ermeni halkının ve ilerici insanlığın hafızasında halen dipdiri olan Hrant Dink; özgürlüğün ve adalet arayışının simgesi olarak anılmaya devam ediyor. Yüzbinlerin hem kalbine hem de duygularına bu denli etkili ve sarsıcı dokunmayı başaran Hrant Dink, bu gücü Ermeni soykırım gerçekliği kavrayışından, özgürlüğe ve adalete olan güçlü inancından, tutarlı duruşundan alıyordu.

Bir Sol Liberal Aydının Ezilen Ulus Milliyetçiliği Temelinde Ulus Sorununa Yaklaşımının Eleştirisi

Giriş:

Uluslar kapitalizmin şafağında ortaya çıkmıştır. Ancak, kapitalizmin emperyalizme evrilmesiyle de ulusal sorunlar çözülebilmiş değildir. Hala ezilen uluslar ve bunların kendi kaderlerini özgürce tayin etme mücadeleleri sürmektedir. Özellikle emperyalizmin ortaya çıkmasıyla birlikte, ezilen ulus sorununun çözümü doğrudan proleter devrimlere bağlanmıştır.

Dağın Sara’sı (Sakine Cansız), Nubar Ozanyan

Aradan yıllar geçse de direngenliğin hikayesini yazan Sara (Sakine Cansız), unutulmadan konuşulup anılıyorsa bu onun istisna bir kişilik olduğunu gösterir. Unutulmayacak kadar değerli çalışmalar yürüten, her dönem geride okunacak notlar bırakan Sara, Kürt Özgürlük Hareketi’nin öncü soluğu olmayı başarmış bir devrimcidir.

Cüret edip özneleşelim, kurtuluş için örgütlenelim ve hep birlikte devrimle özgürleşelim!

– Merhaba, kendinizi tanıtır mısınız?

– Merhabalar, ben Rosa Avesta, TKP-ML Komünist Kadınlar Birliği (KKB) temsilcisiyim.

– TKP-ML KKB olarak 5 Mayıs 2023 tarihinde yaptığınız açıklamada 1. Kongrenizi yaptığınızı açıkladınız. Bu Kongreye gelinceye kadar geçen süreci özetleyebilir misiniz?

Sosyalizm Bayrağının Arkasına Saklanan Sosyal Şovenizm!

Yerel seçim süreci, egemen sınıflar arasındaki kapışmanın yeni adresi olarak giderek ısınan bir gündem olarak karşımıza çıkıyor.

2023 Cumhurbaşkanlığı ve milletvekili seçimlerinde AKP-MHP faşist ittifakı ve merkezinde CHP’nin yer aldığı “Millet İttifakı” arasındaki mücadeleden ilki ezici bir üstünlükle galip çıktı. Daha doğrusu, devlet aklı, önümüzdeki dönem için yola “CHP’nin de onayıyla” Türk-İslam senteziyle, gerici ve faşist bir ittifakla devam etme kararı aldı.

Vahşet ve zulümle biten yıllar (Nubar OZANYAN)

Yeni yıl ezilen halklara yenilik adına bir şey getirmedi. Zulmün bir devamı, vahşetin bir tekrarı yeniden yaşatılıyor. Dünyanın muktedirleri, sermayenin generalleri Orta Doğu’yu yeniden paylaşmak, hegemonyalarını pekiştirmek için her gün daha fazla sayıda savaş gemisini denizlere sürüyorlar. En kıyıcı silahlarını yeni bir paylaşım savaşı ve çatışmaları için hazırlıyorlar. Filistin, Kurdistan, Ukrayna savaşın ve çatışmaların en sert ve en tahripkar geçtiği ülkeler olma gerçekliğini korumaya devam ediyor.

Sayfalar