Soru(n)dan Çözüme Kadın(lar)
“Selam olsun bizden önce geçene / Selam olsun dosta, hasa, çile çekene / Selam olsun dayanana, düşene / Yüreğim yürektir, bakma gözüm yaşına.”[1]
“Kadınlığın tarihi, dünyanın gördüğü en büyük zorbalığın tarihidir,”[2] der Oscar Wilde. Haklı.
Sınıflı sömürücü yapılarda kadın olmak gerçekten de çok zor. Ya da asıl zor olan kadınlığın doğası değil de, erkek doğasının kadına direttikleri belki de. Kadınsan, çoğu kez objesin. Erkeğin mutluluğu için dünyadasın zaten. Türkiye’de her on kadından dördüysen, aile içi şiddete maruz kalıyorsundur. Şiddetten yırtamadıysan, resmi verilere göre sadece İstanbul’da haftada bir işlenen töre cinayetlerinin kurbanısındır belki de. Altı yılda öldürülen 4 bin kadından biri değilsen, gelecek altı yılda öldürülecek bir kurban da olabilirsin. Öldürülmek olasılık dışıysa, çalışan kadınların yüzde 58’lik dilimine girerek iş yerinde tacize de uğrayabilirsin. Ya da böyle bir yazı yazarken, Türkiye’de kadına yönelik şiddete dair doğru düzgün bir istatistik bulamadığın için sinirden küplere binersin.
Bu iç karartıcı tablo sadece Türkiye’ye de ait değil. ABD’de 2009’da 90 bine yakın kadın tecavüze uğradı. Tek fark, her şeyin istatistiğine ulaşabilmekte…
“Kadın olmak hâli”ne ilişkin olarak verilere müracaat etmekte büyük yarar var.
Mesela 42 il, 126 ilçede 3 bin 252 kadınla yüz yüze görüşülerek gerçekleştirilen Adil Gür’ün “Kadına Yönelik Şiddet” araştırmasına göre, çalışan kadınların yüzde 40.7’si, çalışmayanların ise yüzde 46.9’u eşinden fiziksel şiddet görüyor.
‘Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu’nca Dilek Kavral ve Elvan Aydemir’in hazırladığı ‘Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddet’ raporuna göre:
- 2011’de 257 kadın öldürüldü, en az 102 kadın ve 59 kız çocuğuna tecavüz edildi.
- Şiddete en fazla rastlanan bölge yüzde 57.1’lik oranla Kuzeydoğu Anadolu. Ardından yüzde 52.8’le Orta, 51.5’le Ortadoğu, 51.1’le Güneydoğu Anadolu geliyor.
- Şehirlerdeki kadınların fiziksel şiddete maruz kalma oranları ilçelerde oturanlara göre, yaklaşık yüzde 42 daha fazla.
- Hane gelirine katkısı erkekten çok olan kadınların şiddet görme riski iki misli artıyor.
- Kadınların yaklaşık yüzde 15’i cinsel şiddet yaşadı. 100 kadından 42’si fiziksel ve cinsel yaşadı.
- Kadınların yüzde 92’si şiddetle ilgili şikâyetçi olmuyor.
Özetle TBMM’de Adalet Bakanı’na yöneltilen soru önergelerine verilen yanıtın ortaya çıkardı gerçeğe göre, 2002-2009 yılları arasında kadın cinayetleri 14 kat (yüzde 1400) artmıştır. 2002 yılında 66 kadın öldürülmüşken bu sayı her yıl artmış; 2009’un ilk yedi ayında 953 kişiye çıkmıştır. Kadına yönelik şiddet, taciz, tecavüz vakalarını tespit etmek ise neredeyse imkânsızdır.
Baroların çeşitli tarihlerde yaptığı açıklamalara göreyse, “…Türkiye’de her 10 kadından 4’ü şiddet görmektedir… İstanbul’da her yıl boşanma başvurularının yüzde 85’inin nedeni şiddettir… Evli kadınların yüzde 42’si fiziksel veya cinsel şiddete uğrarken yüzde 44’ü ise duygusal şiddete maruz kalıyor… Tecavüze uğrayan kadınların yüzde 50’sinin 18 yaşın altında olduğu, her 4 kız çocuktan birinin cinsel şiddete uğradığı belirlenmiştir.”
Ya dünyadaki durum?
ABD Adalet Bakanlığı verilerine göre, kadınların yarısından fazlası (yüzde 55) hayatlarının bir döneminde şiddet görüyor.
BM Dünya Kadınları 2010 raporuna göre, Almanya’da kadınların yüzde 25’i, Danimarka’da yüzde 27’si, Norveç’te yüzde 22’si hayatlarının bir döneminde cinsel ve fiziki şiddet gördü.
Dünyada kadınların yüzde 20’si ve erkeklerin yüzde 5-10’u çocukken cinsel şiddete maruz kalıyor. Japonya’da kadınların yüzde 15’i, Etiyopya’da yüzde 70’i hayatlarının bir dönemi şiddet gördüğünü belirtiyor.
Dünyada yüzde 0.3 ile 11.5 oranları arasında kadın ise bir yabancı tarafından cinsel şiddet gördüğünü söylüyor.
2007 yılındaki verileri sıralayarak ilerlersek:
- Kadınlara karşı şiddet dünyada en yaygın, ancak en az cezalandırılan suç.
- 113 ile 200 milyon arasında kadın demografik olarak “kayıp” (yok) görünmekte. Ya doğar doğmaz öldürülmüşler (erkek çocuğun kız çocuğa tercih edilmesi) ya da erkek kardeşleri ve babalarıyla eşit derecede gıda ve tıbbi olanaklara ulaşamamışlar.
- Fuhuşa zorlanan ya da bunun için satılan kadınların sayısı yılda 700 bin ile 4 milyon arasında. Cinsel kölelik düzeninden elde edilen kazançlar yılda tahminen on iki milyar dolar.
- Küresel olarak, on beş ile kırk beş yaş arası kadınlar kanser, sıtma, trafik kazaları ve savaşlardan daha ziyade, erkek şiddetinin sonucu hayatını kaybetmekte veya sakatlanmakta.
- En az üç kadından biri dövülmüş, cinsel ilişkiye zorlanmış ya da hayatı boyunca başka türlü suiistimal edilmiş (tecavüz, kötü davranış). Genellikle, suiistimal eden kişi aileden bir üye ya da kadının tanıdığı bir kimse. Ev içi şiddet, bölge, kültür, etnik köken, eğitim, sınıf ve din ne olursa olsun kadınlara karşı en yaygın suiistimal şekli.
Görüşümüze göre: Her 3 kadından 1’inin yaşamında şiddet gördüğü ve her 5 kadından 1’inin de yaşamında tecavüze ya da tecavüz girişimine uğradığı bir dünyada yaşıyoruz.
Böylesi bir dünyada ‘Fortune Türkiye’nin hazırladığı ‘Türkiye’nin En Güçlü 50 İş Kadını’ listesinde Güler Sabancı ilk sırada yer alması kadınlar için bir “başarı hikâyesi” değil, sermayenin gücünün göstergesidir olsa, olsa…[3]
Kapitalizmle mutlu beraberliğini sürdüren ataerki varolduğu sürece “kadın olmak hâli”ne ilişkin soru(n)lar devam edecektir.
Çünkü cadıları kadınlara eşitleyen zihniyet sadece Ortaçağ’da değil, farklı versiyonuyla kapitalizm koşullarında da karşımızdadır. Cadılık suçlamalarını kadınlara yönelten; şeytanlığı kadınlara uygun bulan zihniyet dün neyse bugün de odur.
İlk “günah”, yılanın ağzındaki elmayı Adem’e yediren Havva’nın “günahı”yken; erkek egemen gelenek(ler), din(ler) daima kadını engellemiş, talileştirmiştir.
Örneğin tektanrılı dinler kadını yönetici yapmamıştır. İmam, papaz, haham erkektir.
Töreler kadını daima suçlarken; her zaman erkeğe tabi olması; söz dinlemesi gerektiğini buyurur.
Kolay mı? Kadın, bütün sınıflı sömürücü toplumlarda talep edilen bir varlıktır. Talep edilmek, bedeninde de ruhunda da belli değerleri barındırmayı gerektirir. Giyim kuşam, süslenerek güzel görünme bunların başında gelir.
Bu On Emir’den Kur’an’a; kültürel dağılımın etkisiyle dünyanın herhangi bir yerinde üreyen inançlar, sosyal dalgalanmaların sonucudur.
Bakın kadın “eski kitap”larda nasıl anılıyor:
Babil Kralı Hamurabi’nin Anayasası, İÖ XV. yüzyıl: “Kadın uygunsuz bir davranışta bulunduğu ya da eviyle ilgili görevlerini yerine getirmediğinde kocası onu kölesi kılar. Bu kölelikte, evde kocasının istediği her şeyi yapmasının yanında, kocanın yeniden evlenme hakkı da vardır.”
Zarathustra, İranlı düşünür, İÖ VII. yüzyıl: “Kadın, erkeğe Tanrı gibi tapmak zorundadır. Her sabah dokuz kez düzenli olarak kocasının ayaklarının dibine diz çökmek ve kollarını kavuşturup ona ‘Efendim, ne yapmamı emredersiniz?’ diye sormak zorundadır.”
Hintlilerin kutsal kitabı: “İsterse kocasının kınanacak davranışları olsun, isterse koca başka kadınlarla ilişki kursun, erdemli kadın, ona Tanrı’ya duyduğu saygıyı besler.”
O günden bugüne ne değişti mi? Nihai kertede “hiç”!
Örneğin Naziler, kadının özgürlük ve eşitlik istemlerini, dolayısıyla kadın kurtuluş hareketini cinsler arası yerleşik düzeni yıkmak için ortaya atılmış bir “Yahudi buluşu” olarak değerlendiriyorlardı.
8 Eylül 1934 günü Nürnberg’de toplanan NSDAP Kongresinde Hitler şunları söylemişti: “Kadının kurtuluşu/ eşitliği/ özgürlüğü, Yahudi beyni tarafından icat edilmiş sözcüklerdir. Biz, kadının erkeklerin dünyasına girmesini doğru bulmuyoruz. Bizim doğal ve doğru bulduğumuz, her iki dünyanın birbirinden ayrı kalmasıdır.”
Ya bugün? Suudi Arabistan’ın Büyük Müftüsü Şeyh Abdülaziz el eş-Şeyh’den, bu kez de 10 yaşındaki kızların evlenebileceği açıkladı. Müftü Eş-Şeyh’in ‘The World Observer’a açıklamasında, “Evlenmek için 25 yaşını bekleyenler fena hâlde yanılıyor. Annelerimiz ve büyükannelerimiz 12 yaşına bile gelmeden evlendiler. Aileleri tarafından iyi yetiştirilen kızlar o yaşta dahi evlilik görevlerinin tümünü yerine getirebilirler,” deniliyordu…
Tam da bu tabloda “Dünyayı yöneten erkekler, kadınların saldırıya uğradıkları, sömürüldükleri zaman yapabileceklerinden korkmamaya alıştı,”[4] diye haykıran Laurie Penny hiç de haksız değil…
Soru(n) bu!
“Çözüm”e giden yolda ilk adım da Simone de Beauvoir’ın, “Kadınların ifade edeceği bir dünya olması için, onlar, öncelikle bu dünyada yer almalıdır; baskıcı ya da baskı altında, yılgın ya da isyankâr, insanlar arasında bir insan olarak”; Emma Goldman’ın, “Kadının gelişimi, bağımsızlığı özgürlüğü kendisinden gelmelidir. İlk olarak kendisini bir obje değil, bir kişilik olarak ortaya koymalıdır. İkincisi, hayatını basit, fakat zengin ve derin kılarak; kendi bedeni üzerinde başkalarının iddia ettiği tüm haklara karşı koymalı, istemediği sürece çocuk yapmamalı, tanrının, devletin, kocasının, ailesinin bir kulu olmaya karşı çıkmalıdır. Bu da hayatın tüm karmaşıklığını ve özünü anlamaya çalışarak, yani kendini toplumun fikirlerinden ve yargılarından özgürleştirerek olur,” diye tarif ettikleridir ki, tam da bu noktada anımsanır Onlar…
FÜRUZAN, FÜSUN AKATLI VE TOMRİS UYAR
“Sanatçı kendisiyle tartışabilmeli. Ben yazmaya başladığımda edebiyat dünyasından çok da ahbabım yoktu. Ama çok okurdum. Yazmaya karar verdiğimde elimde ne var diye bakındım. Pek çok ressam, yönetmen ve yazar vardı. Bunlarla dünyamı geliştirmiştim…”
“Ben serbest okumalar yaptım. Ama o yılların etkisi elbette bende de vardı. Edebiyat okumalarını bırakıp, sosyoloji, tarih, felsefe okumalarına başladım. Toplum ve devlet arasındaki ilişkiyi gözden geçirdiğimizde adaletsizliği sorguluyorduk,” diyen biriydi Füruzan…
Hatırlatayım: “Füruzan’ın tipleri, gerçeklikle/ gerçekçilikle duyarlılığı bir arada taşırlar. Yazarın kendine özgü yaratma yöntemiyle, hepsi bir öykü boyutunu aşıp bir roman kahramanı etkisini içerirler.”[5]
XIX. yüzyıl Rus edebiyatına hayranlığının altını çizen Füruzan, okumanın kendisinde “temel bir içgüdü” olduğu vurgusuyla ekler: “Yazı yazmayı kolay sanan, edebiyat yapmayı ‘adının kapakta çıkması’ olarak algılayanlar var. Oysa benim için yazdıklarımın içeriği ismimden çok daha önemli. Okuduklarımda da hep buna dikkat ettim. Önemli olan zamanın sınavını verebilmektir.”
“Zamanın sınavından geçebilmek”; kaçımız bunu başarabildik ki?
Bu soruya, Patrice Rotig’inle söyleşide Füruzan’ın, “Sıradan diye nitelenmeyen, öyle de yaşamıyor görünen öylesine sıradan kişiler tanıyorum ki onlar tam bir kara mizah örneğidirler,”[6] diye düştüğü notla yanıt aramak gerek…
Evet, eleştirel düşünce, sorgulama ve itiraza muhtacız…
Tıpkı Füsun Akatlı’dan biz(ler)e miras kaldığı gibi…
4 Temmuz 2010’da yitirdiğimiz felsefeci, eleştirmen ve yazar Füsun Akatlı, “Aynaları hep kırmaya çalışan ve fırsat buldukça da kıran bir düşünürdü.”[7]
“Ayna düşkünleri”ne sık sık rastlanır. Bıkıp usanmadan, aynaya bakanlar kendilerini görürler. Ayna düşkünleri bu yüzden aynalarını yanlarından hiç ayırmazlar. Zamanla aynadan yansıyan görüntülerinin arasından sadece kendilerini, hadi en fazla en fazla birkaçını seçerler. Ardından da aynalardan hep seçtiklerini yansıtmasını beklerler.
Füsun Akatlı, ayna kıranlardandı.
Ahmet Cemal’in tarifiyle de, “Hem insan olabilmek, hem kadın olabilmek, bu kadarı ile de yetinmeyip, ‘düşünen kadın’lığın kavgasını verebilmek – ve ardından, yani üstüne üstlük – bir de ‘felsefeci kadın’ olabilmek”ti.
Ve Tomris Uyar…
“Rahatlıkla söyleyebilirim ki, Sait Faik’ten sonra Türkçede öykü ilk defa onunla tam karşılığını bulmuştu…
Onun için okumak, üniversitede verdiği dersin adı gibi, ‘kıyıdan açılmak’ demektir; sığlıktan, sıradanlıktan uzaklaşmak… Bir ‘duruş’ sahibidir Tomris Uyar. Gücünü incelik, duyarlık ve sahicilikten alan, derin bir kültüre ve birikime yaslanan eleştirel bilinçtir,” diyen Handan İnci ekler:
“Edebiyatımızda ‘yazar imgesi’ dediğimiz o tuhaf kimyanın eşsiz bir örneğidir. Yaşadığı çağa tanıklık eden, onu halis edebiyat ipeğiyle dokuyan, sahici bir yazardır. Her kuşakla bağ kurabilecek dirim gücüne sahip kitapları yaşamayı elbette sürdürecektir, ödünsüz ‘yazar duruşu’ ile…”[8]
Hırçın ve uyumsuz olarak ünlendi ama “uyumsuz”luk efsanesi, soylu bir hesapsızlığın ürünüydü Tomris Uyar. Kimilerinin çıkarlarına uygun dönüşümleri seçtiği dönemlerde ödünsüz olduğu için “zor” bulundu kişiliği.
Sivri, alaycı dilini, kendisini de sakınmadan bir takip spotu gibi dolaştırdı çevresinde. Soğukkanlı ve mesafeli ironisiyle toplumsal yozlaşmalara ışık düşürdü.
Bir keresinde, “Eskiden ihtiyarların çay içtiği, gazete okuduğu, kadınların yün ördüğü, çocukların oynadığı sağlıklı çay bahçeleri nasıl oldu da karşı koymadan, usul usul boyun eğdiler?.. Kaldırım küçüldü, asfalt genişledi, iskele kaldırıldı. ‘Hayır! Yeter!’ diyen yok. Yok. Yok. Yok… Kıyıyı ve ana caddeyi yutan, sindiren, kendine göre yeniden biçimlendiren bu canavara karşı ne gelir elden?” diye sormuştu.
Sonra da elinden geleni yaptı, yazıyla, “duruş”uyla direndi, edebiyatın belleğine kaydetmekti doğru bildiklerini dik durup, diklenerek…
GÜZİN DİNO VE REHA İSVAN
Geçenlerde kaybettik her ikisini de…
Mesela Güzin Dino’yla kocaman bir çınar daha yıkıldı…
“Güzin Dino ‘genç bir kadın olarak’ 103 yaşında bu dünyayı terk etti…
Âşık olduğu adamla evlenmek için parlak bir akademisyen olmaktan, varlıklı bir aileden, rahat bir yaşamdan vazgeçip ölüm ayırana kadar onunla diz dize, göz göze, el ele yaşadı.
Âşık olduğu adamın başka bir dünyaya göçmesinden sonra, tam yirmi yıl boyunca o adamı anmadığı tek gün geçmedi, yalnızca onun adını yaşatmak için çalıştı.
Ufak tefekti ama âşık olduğunda da, kızdığında da, küstüğünde de, güldüğünde de ateş parçasıydı.
Kavgayı severdi ama (mümkünse) barışmayı çok daha fazla severdi.”[9]
Hep Abidin Dino’ylaydı…
“Her büyük (veya başarılı) erkeğin arkasında bir kadın vardır” deyişi aslında, “Her büyük erkeğin arkasında bir büyük kadın vardır” olmalıymış… Güzin Dino Dikel işte o nadir “büyük” kadınlardandı…
Herkes ona “Güzin Hanım” şeklinde hitap ederdi. 1.50’lik cüssesinin ardındaki ciddiyeti ve heybeti insanlarda doğal bir saygı uyandırırdı…
Öğretim üyesi, dilbilimci, edip, araştırmacı, radyo programcısı, gazeteci; özellikle 60’lı yıllarda Nâzım Hikmet ve Yaşar Kemal’i Fransızcaya çevirerek insanlığa açan, dünya dillerine kazandıran eşsiz çevirmen, adil ve aydınlık bir dünyaya inancını ve azmini son nefesine dek sürdüren Küçük Dev Kadın, Güzin Dino artık yok.
O; “Abidin acıları bitmeyen bir dünyada dilediği mutluluğun resmini yapabildi mi, bilmiyorum. Ama biz en zor zamanlarımızda bile mutlu yaşadık,” derdi…[10]
“Son anına dek hep bilinçli kaldı zaten, hayatı sevmeye devam etti, sadece yaşlılığı sevmedi, yaştan söz etmeyi hiç ama hiç sevmezdi zaten…
Hayata iştahlıydı, belki onun için bu kadar uzun ömrü oldu,” diyordu Onun hakkında Gaye Petek…
Ve Reha İsvan…
Selimiye Kışlası’nın geniş merdivenlerinden aşağıya inerken, yanına çok güzel, gösterişli bir kadın polis yaklaştı. Sıcak bir gülümsemeyle, “Özür dilerim, size kelepçe takmak zorundayım” dedi.
Mavi gözlü, kalın kaşlı, saçlarının önü belli belirsiz ağarmış kadın, kollarını uzattı, gülerek, “Buyrun, hemen kelepçeleyin” deyip ekledi: “Onlar benim onur bileziklerim.”
1982 yılının 27 Şubat günüydü. 57 yıllık yaşamında ilk kez kelepçe takılıyordu.
1989’da Görüş dergisine yazdığı “Cehenneme kadar yolun var Pinochet” başlıklı yazıda Kenan Evren’e hakaret ettiği gerekçesiyle hakkında dava açıldı. O, sorgusunda “Ben kimseye hakaret etmem. İçimden geleni de açıkça söylemekten çekinmem” diyecekti.
O; Reha İsvan’dı…
63 yıllık hayat arkadaşı Ahmet İsvan’ın, “Son derece değerli bir kadındı. Baskı ve zulme hiçbir zaman boyun eğmedi” vurgusuyla anlattığı Reha İsvan’ı, 88 yaşında 8 Mayıs 2013’de kaybettik…
1925 yılında İstanbul, Şehremini’de doğdu. Yıllarca yılmadan hak ve emek mücadelesi verdi.
12 Eylül’de kadın tutukluların direnişinin simge isimlerindendi O…
“Barış Derneği Davası”dan “yargılanmış”tı… 4 yıla yakın cezaevinde kaldı. Bu dönemde kadın tutuklular için bir sembol oldu. Sıkıyönetim mahkemelerinde sert ve vakur savunmalar yaptı. Sadece kendisini değil; hukuku, insan haklarını ve fikirlerini savundu.
Zaman zaman hâkimleri azarlayacak derecede kendinden emin ve vakurdu. Ancak karakterinin en bariz yansımalarından olan zarafetinden de hiç ödün vermedi.
Birlikte yargılandığı Ali Sirmen’in, “Barış Derneği davasında beraber yargılandık. Reha Hanım, bu süreçte son derece asil, zarif ve dik bir tavırla direndi…”
Süleyman Çelebi’nin, “Barış, demokrasi ve insan hakları mücadelesinde ön saflarda yer aldı. Bunun bedelini de ağır ödedi…”
Turgut Kazan’ın, “Reha Hanım, 12 Eylül zulmüne inanılmaz bir dirençle baş kaldırmış, her zaman vakur biçimde onlara kafa tutmuştur. Bu manada eşsiz bir insandı. 4 yıla yakın tutukluluğu süresinde cuntaya hiçbir şekilde boyun eğmedi, her duruşmada hâkimlerin yaptıklarının ne kadar yanlış olduğunu sert bir şekilde vurgulayan eşsiz bir insandı…”
Ergin Cinmen’in, “Başı dik bir şekilde yargılandı. Hukuku ve fikirlerini savundu,” diye anlattıkları Reha İsvan, kendilerine tutsak muamelesi yapanlara taviz vermedi. İnsanlık onurunu korumanın gereği neyse onu yerine getirdi. Koğuş basıldığında “kızlarım” dediği genç tutsaklarla birlikte direniş de yaptı, slogan da attı. Koğuşlardaki eşyaları tarumar edildiğinde inadına halay da çekti.
12 Eylül’ün tutsaklara reva gördüğü muamele karşısında sinirlenmek ve demoralize olmak yerine karşı tarafın moralini çökertti. Çünkü o koşullarda en iyi direniş şeklinin inadına moralli olmak ve dayatılan koşulları ti’ye almak olduğunu keşfetmişti.
Özetle Reha İsvan, 12 Eylül darbe “hukuku”nu uygulayanların kâbusu oldu. Savunmasının sonuna geldiğinde şöyle seslendi kendisini yargılayanlara:
“Kişiliğim hakkında hüküm sizin, ama hükmünüzü vermeden önce bir düşünün, çünkü: Zulmün her türlüsü kötü kardeşler/ Hiçbiri insana göre değil/ Ağaç dikmek, sabahları uyanmak iyi/ İyi, hayvanlara bakmak, çiçekleri sulamak/ İyi, özgürlüğü düşünmek/ Yaşamak onun için/ Bütün gün çalışmak için, iyi/ Zulmün her türlüsü kötü”.
Açıkça zalim diyordu darbe hukukunu uygulayan “emir kulları”na, kendisi ve kendisiyle aynı kaderi paylaşan binlerce tutuklu ve hükümlüye hapishanelerde yapılanlara da zulüm.
Gerçekten de Metris’te zulmün her türlüsüne tanık oldu. Zaten zulmü uygulayanlar “Siz tutsaksınız” diyorlardı alenen. O zaman da sormak zorunda kalmıştı mahkemede, “Eğer biz tutsaksak o zaman Cenevre Sözleşmesi’nin tutsaklara ilişkin hükümleri bize neden uygulanmıyor?” diye…
O; dik durmanın ve isyanın özetiydi sanki…
VE RACHEL CORRIE İLE HANA SHALABİ…
Nihayet Rachel Corrie…
Rachel Corrie, 23 yaşında Amerikalı bir insan hakları eylemcisiydi. 16 Mart 2003 tarihinde, Filistinli bir eczacının evini yıkmak üzere yola çıkan buldozerin şoförü tarafından Rafah göçmen kampı ve Mısır sınırı arasında ezilerek öldürüldü. Rachel’in meslektaşları İsrailli askerin Rachel’i nasıl da kasten ezdiğini anlatıyor.
Tanıklardan birinin ifadesine göre, “Buldozer Rachel’in durduğu yere ulaştığında, Rachel da pek çoğumuz gibi toprak yığınının üzerine tırmanmaya başladı. Tepeye tırmandığında, buldozer şoförü tarafından görülmemesi imkânsızdı. Üstüne üstlük üzerinde reflektörlü ceketi (“üzerinde ışığı yansıtan şeritleri olan turuncu renkli florasan bir ceket)de vardı. Sonra benim tarafıma döndü ve toprak yığınından aşağı koşmaya başladı. Buldozer ilerlemeye devam etti [5-6 mil/saat]. Ayakları yere değer değmez suratında panik ifadesi yakaladım. Toprak yığını üzerine çöktü ve Rachel görüş alanımdan çıktı.”
Yine olayın tanıklarından diğer bir aktivist Tom Dale ise sürücünün genç kızı görmemesinin mümkün olmadığını kaydederek “sürücü doğrudan Corrie’yi hedef almıştı” dedi.
Ölümünden birkaç gün önce, Rachel Ortadoğu Yayın Ağı’na bir röportaj vermiş ve şunları söylemiş: “Bir halkın hayatta kalma kabiliyetinin sistematik olarak yok edildiğine tanıklık ediyorum… Bazen insanlarla yemeğe oturduğumda etrafımızı saran muazzam askeri makinenin farkına varıyorum. Bu makine birlikte yemek yediğim insanları öldürmek istiyor.”
Gerry Adams’in ifadesiyle, “Bir İsrail mahkemesi 2003 yılında Rachel Corrie’nin ölümünden İsrail devletinin sorumlu olmadığına hükmetti. Hayfa bölge mahkemesi hâkimi Oded Gershon’a göre bu olay ‘acı bir kazadan’ ibaretmiş.
Hâkime göre, ‘Rachel kasten başını belaya sokmuş. Aklı başında herkes gibi pekâlâ beladan uzak durabilirmiş.’
İşte yine kurban suçlanıyor.
Bu hükmün, kararı ‘temize çıkarma’ olarak adlandıran İsrail hükümetinin çok hoşuna gittiğini söylemeye gerek yok.
Ancak, Filistin Özgürlük Örgütü yönetim kurulundan Hanan Ashrawi, Filistinliler ve onlar gibi düşünen pek çok kişi adına konuşarak kararın, ‘Rachel’in kasten öldürüldüğünü kanıtladığını’ söyledi ve ekledi: ‘Filistinliler olarak Rachel’i sevmeyi ve hatırasını canlı tutmayı sürdüreceğiz’…”
Evet Filistin direnişinin sembollerinden Rachel Corrie gibi birçok Batılı eylemci İsrail askerleri tarafından öldürüldü ya da yaralandı.
Burada önemli olan vazgeçmeyen direniş ve enternasyonalizmdi…
Tıpkı Filistinli kadınların mücadele ve direnişinin en önemli sembolü olan Hana Shalabi gibi…
16 Şubat 2012’de açlık grevine başlayan Hana’nın öyküsü çok tipik: 25 ayını İsrail’in “idari alıkoyma” dediği ve Filistinli aktivistleri herhangi bir yargılama ve suçlama olmaksızın süresiz tutabildiği tuhaf bir sistem altında geçirdi.
‘Filistin İnsan Hakları Organizasyonu Konseyi’nin, “Bir İsrail askeri tarafından dövüldüğünü, gözlerinin bağlandığını ve zorla kıyafetleri çıkarılarak arandığını” açıkladığı Hana, Filistinli bir tutsak tarafından gerçekleştirilen en uzun açlık grevinin sürdürücüsü Khader Adnan’ı takip edenlerdendi…
Ya da Gazze’nin Kadın İşleri Bakanı Jamila Al Shanti’nin, Reuters TV’ye, “Ev kadını, çalışan bir anne, tutuklu, şehit eşi veya bir şehidin annesi. Hepsi cesur ve hepsi kahraman,”[11] dediklerindendi…
24 Ağustos 2013 11:56:50, Çeşme Köyü.
N O T L A R
[1] Gülten Akın, “Kadın Olanın Türküsü”.
[2] Oscar Wilde, Hiçbir Şey Eskimez Mutluluk Kadar (Aforizmalar), Çev: Burcu Yalçınkaya, Alakarga Sanat Yay., 2013.
[3] “Türkiye’de En Güçlü İlk 10 Kadın”: 1- Güler Sabancı Sabancı Holding Yönetim Kurulu Başkanı ve Murahhas Üyesi; 2- Ümran Beba PepsiCo Asya Pasifik Bölge Başkanı; 3- Ümit Boyner Boyner Holding Yönetim Kurulu Üyesi ve TÜSİAD Başkanı; 4- Suzan Sabancı Dinçer Akbank Yönetim Kurulu Başkanı ve Murahhas Üyesi; 5- Yaşar Begümhan Doğan Faralyalı Doğan Şirketler Grubu Yönetim Kurulu Başkanı; 6- Emine Sabancı Kamışlı Esas Holding Kurucu Ortağı ve Yönetim Kurulu Başkan Yardımcısı; 7- İdil Yiğitbaşı Yaşar Holding Yönetim Kurulu Bşk.; 8- Serpil Timuray Vodafone Türkiye İcra Kurulu Bşk.; 9- Zeynep Bodur Okyay Kale Grubu Şirketleri Bşk.; 10- Galya Frayman Molinas Coca-Cola Türkiye, Kafkasya ve Orta Asya Bölge Bşk. (“Türkiye’nin En Güçlü İş Kadını Güler Sabancı”, Milliyet, 31 Mart 2012, s.13.)
[4] Laurie Penny, “Bu Kadar Edep Yeter Kadınlar Ayaklanmalı”, The Independent, 8 Mart 2012.
[5] Doğan Hızlan, “Kırk Yaşında Bir Modern Klasik”, Hürriyet, 21 Eylül 2011, s.22.
[6] Kitap-lık (aylık edebiyat dergisi), No:152, Eylül 2011, YKY.
[7] Ahmet Cemal, “Aynaları Kıran Felsefeci”, Cumhuriyet, 4 Temmuz 2013, s.17.
[8] Handan İnci, “Öykünün Saf İpeği”, Cumhuriyet, 4 Temmuz 2013, s.17.
[9] Zeynep Avcı, “Hep Türkiye’de Yaşadı”, Cumhuriyet, 1 Haziran 2013, s.16.
[10] Uğur Hüküm, “… ‘Küçük Dev Kadın’ Artık Yok”, Cumhuriyet, 1 Haziran 2013, s.16.
[11] Ramzy Baroud, “Filistinin Sessiz Savaşçıları”, Gulf News, 14 Mart 2012.
Temel Demirer
Hakkında
Objektifiz ama tarafsız değiliz. Tarafsız olmak korkaklıktır. Çünkü insan doğru ve yanlış arasında tarafsız olamaz.BiyografiKendimden söz etmenin pek anlamlı ve “şık” olmadığına inanan biri olarak çok düşündüm...Ne yazacağımı kestiremedim...
Ve nihayet şunları diyebilmenin en doğrusu olduğuna karar kıldım...
“İnsana ait hiçbir şey bana yabancı değil,” diyen(lerden);
dünyaya aşağıdan bakan(lardan);
kendi kuşağımla müthiş bir serüveni yaşayan(lardan);
yaşadıklarımdan asla pişman olmayan(lardan);
ve hatta yaşadıklarımı yaşamış olmayı bir onur ve şans addeden(lerden);
John Maxwell’in, “İnsanlar, onları ne kadar umursadığımızı bilmedikçe, ne kadar bildiğimizi umursamazlar...”; Bertolt Brecht’in, “Yenilgilerimiz, rezalete karşı savaşa katılanlarımızın yeterince kalabalık olmadığından başka bir anlama gelmez”; V. İ. Lenin’in, “Silah kullanmasını öğrenmeyen, silah elde etmeye çalışmayan bir ezilen sınıf, ancak köle muamelesi görmeye layıktır,” sözlerine müthiş değer veren(lerden);
sevdasız kavga, kavgasız sevda olmaz diyen(lerden);
bir afet-i devrana aşık olan(lardan);
hâlâ “tek yol devrim” gerçeğine bağlı olan(lardan);
ve nihayet “Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek!” diyen(lerin) safındaki sıradan, vasıfsız, herhangi biriyim...
54 tevellütlüyüm... Kemal’den olma Necla’dan doğmayım... Çorum ili Kale mahallesi nüfusuna kayıtlıyım...
Okur yazarım...
Ve nihayet hâlen “sakıncalı” dedikleri(nden) ve GBT’lerindeyse sabıkalıyım...
11.01.2004 14:32:09, Ankara.
TÜRKİYE’DE YAYINLANAN KİTAPLARIM
* GÖZ GÖRMEZ BİLİNÇ GÖRÜR, Hazırlayan: Mehmet Özer, Nota Bene Yay., 2012, 152 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ORTADOĞU: YALANCI BAHAR, Derleyen: Babür Pınar-Recai Ulutaş, Nitelik Kitap, 2012, 448 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2009 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2011, 434 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* BEYOND GLOBALIZATION – WORLD LEARNING/ INTERNATIONAL HONORS PROGRAM TURKEY READER 2011/12, Derleyenler: Yücel Demirer - Sibel Özbudun, 2011, 476 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif), (“Geopolitics of Turkey in the US-EU-Mideast Triangle”- Temel Demirer)
* EMPERYALİZM VE ULUSAL SORUN, Derleyen: Babür Pınar-Muzaffer İlhan Erdost, Nitelik Kitap, 2011, 335 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* İSMAİL BEŞİKÇİ, Derleyenler: Barış Ünlü-Ozan Değer, İletişim Yay., 2011, 589 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SESİNİ YİTİREN ŞEHİR SİVAS, Editör: Mehmet Özer, Çankaya Belediyesi Yay., Temmuz 2011, 304 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2009 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2010, 659 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KRİZ, KAPİTALİZM, İSYAN, Ütopya Yay., 2010, 559 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KRİZ VE HAYAT YAZILARI: BİR TAŞ DA SİZ ATIN, Ütopya Yay., 2010, 464 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ASLOLAN DEVRİMİN GÜNDEMİDİR, Kaldıraç Yay., 2010, 784 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* TEKEL DİRENİŞİ DERSLERİ 2010-SENDİKALARIMIZI GERİ ALACAĞIZ, Kaldıraç Yay., 2010, 206 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA: İSYAN HEP VARDI!, Sibel Özbudun (der.), Kaldıraç Yay., Ocak 2010, 661 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KUŞATMAYI YARMAK: EĞİTİM, BİLİM VE AYDINLAR, Kaldıraç Yayınevi, Ekim 2009, 392 sayfa, Temel Demirer-Sibel Özbudun.
* ALMANAK-2008 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2009, 608 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* HAK(SIZLIK), HUKUK(SUZLUK) MU? “SUÇUMUZ İNSAN OLMAK”!, (Sibel Özbudun’un önsözüyle), Kardelen Yay., Nisan 2009, 365 sayfa, Temel Demirer.
* HRANT’IN KATİL(LER)İ… (Sait Çetinoğlu’nun önsözüyle), Pêrî Yayınları, Şubat 2009, 336 sayfa, Temel Demirer.
* LİBERALİZM/MUHAFAZAKÂRLIK KISKACINDA KADIN, Kaldıraç Yayınevi, Şubat 2009, 237 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2007 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2008, 456 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* “HAYIR, EVET’TEN ÖNCE GELİR”! HUKUK(SUZLUK) YAZILARI, Ütopya Yay., Mayıs 2008, 496 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* “SÖYLENECEK YALAN KALMADI” İNSAN HAK(SIZLIK)LARI, Ütopya Yay., Mayıs 2008, 510 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA’DA İSYANIN TARİHİ, Hazırlayan: Sibel Özbudun, Ütopya Yay., 2008, 549 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESEL KAPİTALİZMİ MEŞRULAŞTIRAN SÖYLEMLER, Editör: Fikret Başkaya, Özgür Üniversite Kitaplığı: 67, Maki Yay., 2008, 218 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YABANCILAŞMA VE..., Ütopya Yay., 2008, 316 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2006 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2007, 654 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MİLLİYETÇİLİK, YURTSEVERLİK VE SOL, Editör: Fikret Başkaya, Özgür Üniversite Kitaplığı: 65, Maki Yay., 2007, 212 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA’DAKİ GELİŞMELER, TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası Ankara Şubesi, Ankara-2007, 34 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞME, KADIN VE ‘YENİ’-ATAERKİ, Ütopya Yayınevi, Ankara-2007, 228 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* İMPARATORUN SOYTARISI EGEMEN MEDYA, Ütopya Yayınevi, Ankara-2007, 319 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2005 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2006, 439 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* “DERİN” MİLLİYETÇİLİĞİN SİYASAL İKTİSADI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 384 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MAFYA NARKOEKONOMİ VE SUSURLUK / ŞEMDİNLİ, Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 379 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* AVRUPA BİRLİĞİ VE “ÇOKKÜLTÜRCÜLÜK YALANI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 444 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* EĞİTİM ÜNİVERSİTE YÖK VE AYDIN(LAR), Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 543 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KIYAMETE ÇEYREK KALA! EKOLOJİ YAZILARI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2006, 501 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* DÜNYAYI ISITAN LATİN ATEŞİ, Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2006, 302 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA YERLİLERİ: TEK BİR HAYIR, YÜZLERCE EVET, Anahtar Kitaplar Yayınevi, İstanbul-2006, 368 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KAVRAM SÖZLÜĞÜ-SÖYLEM VE GERÇEK (1), Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2005, 709 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ALMANAK-2004 ANALİZLERİ, Sosyal Araştırmalar Vakfı Kitaplığı, İstanbul-2005, 464 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* LATİN AMERİKA BAŞKALDIRIYOR, Ütopya Yayınevi, Ankara-2005, 416 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ELVEDA NİSYAN, MERHABA İSYAN, Ütopya Yayınevi, Ankara-2005, 558 sayfa, Temel Demirer.
* KÜRESEL İNTİFADA, Ütopya Yayınevi, Ankara-2005, 592 sayfa, Temel Demirer.
* “YENİ DÜZEN(SİZLİK)”DEN BAŞKALDIRIYA, Ütopya Yayınevi, Ankara-2005, 592 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YENİ ROMA: TERÖRİST ABD-IV. KİTAP, Tohum Yayınevi, İstanbul-2004, 270 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞME VE İMPARATORLUK: “YENİ EKONOMİ”DEN ÖNLEYİCİ SAVAŞA...-III. KİTAP, Tohum Yayınevi, İstanbul-2004, 382 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞMENİN TİRANLIĞI: NE, NİÇİN, NASIL?-II. KİTAP, Tohum Yayınevi, İstanbul-2004, 384 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YENİ MUHAFAZAKÂRLIK YOĞUNLAŞIRKEN KÜRESEL VAHŞET-I. KİTAP, Tohum Yayınevi, İstanbul-2004, 334 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ABD SALDIRGANLIĞI: IRAK VE ÖTESİ-III. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2004, 304 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* 11 EYLÜL’DEN AFGANİSTAN’A ABD İMPARATORLUĞU-II. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2004, 287 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KOVBOYUN SÖMÜRGE İMPARATORLUĞU-I. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2004, 346 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SAKLANMAYA ÇALIŞILAN BİR MEŞALE: İBRAHİM KAYPAKKAYA, Umut Yayıncılık, İstanbul-2003, 232 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* İSYANIN ADI: FİLİSTİN-İNTİFADA KAZANACAK!, Ütopya Yayınevi, Ankara-2002, 479 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* XXI. YÜZYILLA GELENLER: SÖYLENCELER VE GERÇEK, Ütopya Yayınevi, Ankara-2002, 447 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SOSYALİST MÜCADELE ETİĞİ, Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2001, 336 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞME VE TERÖR (TERÖRİZM, SALDIRGANLIK, SAVAŞ) II. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2001, 334 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞME VE TERÖR (TERÖR KAVRAMI VE GERÇEĞİ) I. KİTAP, Ütopya Yayınevi, Ankara-2001, 364 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* AMERİKA: RÜYA MI, KÂBUS MU? YANKEE İMPARATORLUĞU, Ütopya Yayınevi, Ankara-2001, 368 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ÖDP YAZILARI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2001, 316 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KÜRESELLEŞMENİN EKOLOJİK SONUÇLARI, Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2000, 190 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* EKOLOJİ POLİTİK, Özgür Üniversite Kitaplığı, Maki Yayınevi, Ankara-2000, 136 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* AVRUPA BİRLİĞİ ve SOSYALİSTLER: AKINTIYA KARŞI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 384 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* GERİCİLİK KÜRESELLEŞİRKEN FAŞİZM!.. YENİDEN Mİ?.., Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 299 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KADIN YAZILARI, Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 170 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MARKSİZM VE EKOLOJİ, Öteki Yayınevi, Ankara-2000, 481 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* TERÖR NE? TERÖRİST KİM? (AVRUPA ASYA ve ORTADOĞU), Cilt:2, Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 384 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* TERÖR NE? TERÖRİST KİM? (ABD EMPERYALİZMİ ve LATİN AMERİKA), Cilt:1, Ütopya Yayınevi, Ankara-2000, 284 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* EĞİTİM: NE İÇİN? ÜNİVERSİTE: NASIL? YÖK: NEREYE?, Ütopya Yayınevi, Ankara-1999, 264 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* NEO-LİBERAL SALDIRI KRİZ ve İNSANLIK, Ütopya Yayınevi, Ankara-1999, 494 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* “YDD” KISKACINDA ÇEVRE ve KENT, Ütopya Yayınevi, Ankara-1999, 473 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* CHE FİDEL KÜBA, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1999, ikinci baskı, 135 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YABANCILAŞMA, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1999, ikinci baskı, 112 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MEDYA ELEŞTİRİSİ ya da HERMES’İ SORGULAMAK, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1999, ikinci baskı, 176 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* DÜNYANIN BALKONUNDAKİ İSYANCILAR, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1998, ikinci baskı, 304 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* ÖDP: İMKÂNLAR ve SORU(N)LAR, Öteki Yayınevi, Ankara-1998, 576 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* MAYALARIN DÖNÜŞÜ, Anahtar Kitaplar Yayınevi, İstanbul-1998, 311 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* POSTMODERN MÜDAHALE ve BAŞKALDIRI İMKÂNI (BRECHT “BİTTİ” FUTBOL “VERELİM”!), Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1998, 528 sayfa, Temel Demirer.
* SOKAKTA ve DUVARDA 1968, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1998, 207 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* VE KİRLENDİ DÜNYA..., Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1997, 319 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SOKAK’TAKİNE NOTLAR, Özgür Üniversite Kitaplığı, Öteki Yayınevi, Ankara-1997, 456 sayfa, Temel Demirer.
* ÖDP’YE KENAR NOTLARI, İnsancıl Yayınları, İstanbul-1997, 88 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KOYUNLAR KURTLAR KÖPEKLER (YENİ DÜNYA DÜZENSİZLİĞİ EMPERYALİZM ve UMUT), Anahtar Kitaplar Yayınevi, İstanbul-1997, 160 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* KARA PARA KİRLİ SAVAŞ (TÜRKİYE’DE MAFYA ve DEVLET), Özgür Üniversite Yayınları, 171 sayfa, Ankara-1996, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* İSPANYA’DAKİ II. KITALARARASI BULUŞMA İÇİN “YDD”YE KARŞI TEZLER - II. KITALARARASI BULUŞMA İÇİN EKOLOJİK KIYAMET TEZLERİ, Özgür Üniversite Yayınları, 56 sayfa, Ankara-1996, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YENİ DÜNYA DÜZENİ AVRUPA BİRLİĞİ VE TÜRKİYE, Dev. Maden-Sen Yayınları, 64 sayfa, Ankara-1996, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* CANAVARLAŞAN MEDYA, 1996-İstanbul, Yorum Yayınevi, 287 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YENİ DÜZENİ ya da DÜZENSİZLİĞİ, 1996-İstanbul, Pelikan Yayınları, 304 sayfa, Temel Demirer.
* SOLAN FOTOĞRAFLARDA BİTEN VE BAŞLAYAN, 1993-İstanbul, Sorun Yayınları, 248 sayfa, Temel Demirer.
* GERİCİLİK DÖNEMİNDE DÜNYA ve TÜRKİYE, 1993-İstanbul, Sorun Yayınları, 190 sayfa, Temel Demirer.
* DİSK’İN “ÖREN TEZLERİ” ve SOSYALİST TAVIR, 1992-İstanbul, Sorun Yayınları, 189 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* TOPLUMSAL DİNAMİKLER ve ÖRGÜTLENME EKSENLERİ, 1992-İstanbul, Sorun Yayınları, 270 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SOSYALİZM “YENİ DÜNYA DÜZENİ” TÜRKİYE, 1992-İstanbul, Sorun Yayınları, 192 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* SOSYALİZMİN SORUNLARI ÜZERİNE AÇILIM TARTIŞMALARI, 1992-İstanbul, Sorun Yayınları, 256 sayfa, Temel Demirer, vd’leri. (Kolektif)
* YOL BALADI, 1988-Ankara, Ekin Yayınları, 61 sayfa, Temel Demirer.
* T.B.“K”.P PROGRAM TASLAĞININ ELEŞTİREL ANALİZİ, 1988-İstanbul, Sorun Yayınları, 86 sayfa, Temel Demirer.
İletişim:
temeldemirer@kaypakkaya-partizan.net(Hazırlanıyor)
http://www.facebook.com/TemelDemirer
https://twitter.com/temeldemirer
Son Haberler
Sayfalar
Lenin’in Ölümünün 100. Yılı Anısına: Lenin’de Kararlılık ve İki Çizgi Mücadelesi SBKP’de İki Çizgi Mücadelesi*
Rusya’da Marksist gruplar ortaya çıkamadan önce “devrimci” çalışmayı Narodikler yürütüyordu. Narodniklerin Çar’a karşı verdikleri mücadelede temel aldıkları sınıf köylülerdi. Rusya’da kapitalizm geliştikçe işçi sınıfı da gelişip büyümesine rağmen Narodnikler işçi sınıfını değil köylülüğün temel alınmasını savunuyor ve ancak köylülüğün Çar’ı ve toprak ağalarını devirebileceğini savunuyorlardı. Narodnikler bireysel “terörü” savunuyor ve bunun geniş halk yığınları üzerinde büyük etkiler yaratacağını düşünüyorlardı. İşçi sınıfının partisinin kurulmasına karşı çıkıyorlardı.
Devrimciliği Yaşam Tarzına Dönüştürelim
Bizim gücümüz, haklılığımız ve meşruluğumuzda; olayları, olguları diyalektik- materyalist bakış açısıyla ele almamızda yatıyor.
TKP-ML Merkez Komitesi : Newroz Piroz Be!
İmha, İnkar ve Asimilasyona; İşgal ve İlhaka; Sömürüye, Açlığa, Yoksulluğa, ve Faşizme Karşı
İsyan, Direniş, Serhildan!
Newroz, coğrafyamızda binlerce yıllık sınıflı toplumlar tarihinde sömürülen, ezilen, baskı gören halkların zalimlere, sömürücülere karşı isyanının simgesidir. Günümüzde de başta Kürt halkı olmak üzere bütün ezilen halkların, zalimin zulmüne karşı isyan ve direnişinin, Demirci Kawa’nın isyanının zalim ve katliamcı Dehaklar karşısında yükseltilmesinin, isyan ateşlerinin dört bir yanda yakılmasının adı olmuştur.
Oylar SADET'E.... Oylar DEVA'YA... Oylar İYİ PARTİ'ye....
"Bindik bir alamete gideyoz kıyamete."
Aklımızın sınırlarının zorlandığı günlerde geçiyoruz.
İlemde bir partiye oy verecekseniz....
Sanki iyi parti sizi öldürüyorda chp sizi öldürmüyorsa(?)...
Niye oy verdiğiniz millet ittifakı'nın parlamentizmden vaz geçmemiş paydaşlarından biri de olmaya.
Ve Bakırhan buyurdu: " İstanbul'da kent uzlaşısı sağladık" diye
Ve Sakık buyurdu: "CHP'ye oy yok." diye.
Ve ..
Kadınlar ve İşçiler
Kadınlar neden, niçin ve nasıl eziliyor, neden cinsiyet ayrımcılığın en temel ve en tepe noktasında yer alıyor, neden öldürülüyor neden erkek baskısı kadın üzerinde şiddetleniyor vb. soruların yanıtı ile; işçiler neden, niçin ve nasıl sömürülüyorsa verilecek yanıtlar aynı yerde arandığında, kadının kurtuluşu sorununa, daha genel anlamda ise işçi sınıfı ve emekçilerin kurtuluş sorununa daha doğru yaklaşılmış olacaktır.
Yerel Seçimler ve Proleter Tavır
Türkiye 31 Mart 2024 tarihinde yapılacak yerel seçimlere kilitlenmiş bulunuyor. Baskı, yasaklamalar, açlık, yoksulluk, pahalılık ve işsizlik en can alıcı sorun olarak ülke gündemindeki yerini korurken, tüm burjuva partiler 31 Mart’ta yapılacak yerel seçimlerde kazanacakları belediyelerin hesaplarını yapmakla meşguller.
Misak Manuşyan ve 23’ler Ölümsüzdür!
Misak Manuşyan (1.9.1906 – 21.2.1944) ve yoldaşlarını, Nazi kurşunları ile Paris’te katledilmelerinin 80. yılında saygıyla anıyoruz İnsanlığın düşmanı faşizmi ise bir kez daha lanetliyoruz.
İnsanlığın başına kara bulut gibi çöken, yıkımlar, savaşlar ve dahası onarılması mümkün olmayan felaketlere sebep olan Hitler Faşizmi, 1933 yılında Almanya’da iktidara gelmesiyle başladı. 1929 ekonomik ve sosyal bunalımını atlatamayan ve çözüm bulmakta zorlanan, kapitalist-emperyalist ülkeler, sorunlarını savaş yolu ile çözmek, pazarların yeniden paylaşma savaşına giriştiler.
ÖNCE SERMAYE, SONRA, YİNE SERMAYE
13 Şubat 2024 tarihinde Erzincan iline bağlı İliç'de Çöpler Madencilikte meydana gelen toprak kaymasında 9 (bu rakamın daha yüksek olduğu iddiası da var) işçi toprak altında kaldı. Bu son olayda, “maden kazası” olarak adlandırılan işçi katlimının, doğa katliamı ile birlikte olağan hale getirildiği ve bu seri katliamların, sermayenin birikimi ve büyümesi için olmazsa olamaz kuralı olduğu gerçekliğiyle karşı karşıyayız.
Ağır tecrit, büyük direniş (Nubar Ozanyan)
Biz 5 Nolu Amed Zindanı’ndan tanırız faşizmin üniformalı generallerini ve kan yüzlü zindan bekçilerini! Özgürlük mahkumlarına intikam alırcasına en ağır işkencelerin nasıl yapıldığını çok iyi hatırlarız. Devrimin öncü ve önderlerine nasıl düşmanca yüklendiklerini iyi biliriz. Sadece memleketimizden değil, biz ağır tecrit koşullarını ve ölümcül duvar sessizliğini, Peru devriminin önderi Başkan Gonzalo yoldaşın 29 yıl süren direnişinden biliriz.
„Dijitalleşme“ Kitabım Üzerine
Kitabın konusu, işçi sınıfının nicel ve nitel varlığıyla doğrudan ilgilidir. Özellikle üretim sürecinde dijitalleşmenin artmasıyla, işçi sınıfının sınıfsal niteliğine yönelik ciddi saldırılar gelmeye başladı. İşçi sınıfının ortadan kalkacağı, burjuvazinin, ücretli iş gücü sistemi olmadan, salt makineler üzerinden artı-değer elde edeceği gibi, doğrudan kapitalist sistemi var eden temel olgular yok sayılmaya başlandı.