TKP/ML-TİKKO Rojava Komutanlığı;“12’leri anmak, onların boş kalan mevzilerini doldurmaktır”
Durmak yok bu koşuda,
Ağıt yok dilimizde, dizlerde titreme yok.
Kaç güneş sönse de sönsün içimizde,
Hep aydınlıkta yakalayacağız ölümü...
Dersim Aliboğazı’nda 24-28 Kasım 2016 tarihlerinde faşist TC ordusunun düzenlediği operasyonlarda 12 yoldaşımızla, 12 devrimci yüreğimizle yine buluşmak üzere ayrıldık. Zilan, Özlem, Ekin, Ahmet, Munzur, Aşkın, Cem, Bakış, Orhan, Tuncay, Hakan ve Ferdi yoldaşlar... Bu isimleri unutmayalım, her biri Dersim dağlarında savaş iradesi ve kararlılıklarıyla birer destan yazdılar. Bu destanı iyi okumak, anlamak ve anlatmak gerekir. Zorluklarla, engellerle dolu demokratik halk devrimi yolunda, halkların, ezilen sınıfların kurtuluşu uğruna her biri gencecik bedenlerini faşizme siper eden 12 yiğit kahraman, 12 TİKKO savaşçısı bizlerin devrim iddiası, adanmış devrimciliğin sembolü olmuşlardır.
Faşist AKP hükümeti, geçtiğimiz günlerde Şırnak’ta 2 çocuğu evlerinin içinde zırhlı aracıyla ezmiş, İstanbul’da düzenledikleri operasyonla devrimci bir genç kadını katlederek hemen her gün ezilen kesimlere sömürü, baskı ve katliamlarını katmerleştirmeye devam etmektedir.
Ölümlere alışmayalım. Alışkanlık; duygusuzluk, bilinçsizlik ve duyarsızlık yaratır. Sanki ilk defa karşılaşıyormuş gibi, aynı öfke ve kinle, aynı irade ve kararlılıkla faşizme ve gericiliğe karşı duralım.
12 yoldaşımız yaşanan bunca zulme, zorbalığa, barbarlığa karşı gelmiş, sistemden tam bağlarını kopararak özgürlüğe adım atmışlardır. Onların attıkları adımları, yürüyüşleri koşuya çevirme görevi geride kalan biz yoldaşların omuzlarındadır. Bugün hiçbir iç sıkıntının tartışmanın şehit düşen yoldaşlarımızın yürüdükleri yola taş koymasına izin vermeden, birlikte güçlü bir sahiplenme gerçekleştirerek onlara layık olalım.
Onların yazdıkları destanı, tüm yoksul emekçi semtlerde, üniversitelerde, tarlalarda ve fabrikalarda, Kürdistan dağlarının doruklarında, Rojava topraklarında okuyarak, onların savaş çizgilerini sürdürerek yaşatacağız.
12’leri anmak, bugün onların bıraktıkları mevzileri doldurmaktır. 12’ler ve şehit düşen her bir devrim şehidimizin ölümlerini zaferle süsleyecek, onlara verdiğimiz intikam ve zafer sözümüzü son mermimiz kalıncaya dek savaşarak yerine getireceğiz.
Söz veriyor, and içiyoruz, zafer bizim olacak!
Şan olsun 12’lere, onların yürüdükleri devrim yoluna!
Devrim ve Komünizm şehitleri ölümsüzdür!
Şehîd Namirin!
Son Haberler
KAYPAKKAYA’DAN KALAN…[*]
SİBEL ÖZBUDUN-TEMEL DEMİRER
“Türkiye’nin geleceği çelikten yoğruluyor;
belki biz olmayacağız ama
bu çelik aldığı suyu unutmayacak.”[1]
18 MAYIS | Umudu Büyütmeye Devam Ediyoruz
"Kaypakkaya'nın kurduğu parti ve oluşturduğu program etrafında elli yıldan fazla bir süredir kavgasını sürdüren yoldaşları büyük bir mücadele ve direniş geleneği yarattılar. Kaypakkaya'nın görüşlerini büyük bedeller ödeyerek bu günlere taşıdılar, taşımaya devam ediyorlar..."
Tam 50 yıl önce 1973’ün 18 Mayıs’ında 1971 silahlı devrimci çıkışının “komünist yüzü” İbrahim Kaypakkaya, Amed Hapishanesi’nde Kemalist faşist diktatörlük tarafından katledildi.
“Cabbar”laşan Ermeni (Nubar Ozanyan)
Sonu gelmez Ermeni-Kürt düşmanlığı üzerinden yaratılan büyük korku, bilinçleri kuşatıp yürekleri tutsak almaya devam ediyor. Aradan 108 yıl geçmesine karşın Ermenilerin baskı görme, işini kaybetme vb. korkularından dolayı kendilerini inkar ederek kimliklerini gizlemelerinin trajik hikayeleri yazılmaya devam ediyor. Her an baskı görecekleri endişesiyle güvercin tedirginliği içinde yaşamaya devam ediyorlar.
Umudun Adı ve Devrime Çağırıydı Yılmaz Güney[1]
“Bir pratik,
bir ideolojinin aracılığıyla
ve bir ideolojinin içinde vardır.”[2]
Reis Çelik’in, “Düzene başkaldırmış korkusuz bir devrimci”[3] diye betimlediği Onu; hayatının her alanında uçlarda yaşayan korkusuz, sahici insanı; hakikât savaşçısı komünist Yılmaz Güney’i nasıl anlatabiliriz? Bunu çok düşündüm. Sorumun yanıtını da yine Yılmaz Güney’in üç karesindeydi…
‘ÜMÜŞ EYLÜL KÜLTÜR-SANAT’A YANITLAR[*]
“Kâğıda dokunan kalem,
kibritten daha çok yangın çıkarır.”[1]
Ümüş Eylül Kültür-Sanat/ Hasan Şahingöz (HS): Sizce yazarlık nedir? Yazarlığın ayırt edici özellikleri nelerdir? Kime, neden yazar denir?
Temel Demirer (TD): “11. Tez”ci eyleminin saflarında, “Yazmak eylemdir; yazarlık ise son saatin işçiliği,” diyenlerden ve elime her kalem alışımda Friedrich Engels’in, “El yalnızca emeğin organı olmayıp, aynı zamanda emeğin ürünüdür,” uyarısını anımsayanlardanım.
Ben Ölüyorsam Sizde Ölün: Seçimleri (Kılıçdaroğlu'nu Boykot)
Proletaryalar faydacıdır; yararlanmasını bilene.
Seçimler ilginç bir şey.
Herkes seçimlerin neler değiştirip değiştirmeyeceğini tartışıyor.
Ama kime göre neye göre?
Devrimcilere göre mi proletaryalara göre mi?
Şayet tartıştığımız seçimlerin sisteme karşı devrimcilerin yaşamlarında neler değiştirip değiştirmeyeceği ise...
İnanın dün olduğu gibi bu günde seçimlerin devrimcilere karşı sistemin davranışlarında herhangi bir şey değiştirmeyeceğini herkesbiliyor..
Sistem yine devrimcileri gördüğü her yerde katletmeye çalışacak.
Nisan Güneşi Yolumuzu Aydınlatmaya Devam Ediyor
Nisan’ın 24’ü çeşitli milliyetlerden ve inançlardan işçi sınıfının, emekçilerin, ezilen yığınların öncü müfrezesi proletarya partisinin kuruluş günüdür. Aynı zamanda Marks ve Engels tarafından 1848 yılında ilan edilen Komünist Manifesto’nun Türkiye ve Türkiye Kürdistanı topraklarında yeniden yaşam suyuna kavuştuğu tarihi ifade etmektedir.
BURJUVA SEÇİMLERİ ve PROLETER TAKTİK
„Bilim, ….. , isteklere ve görüşlere uygun tarzda, tek bir grubun, ya da tek bir partinin savaşım hazırlıklarına ve bilinç derecesine göre siyaseti belirleme yerine, ülkedeki bütün grupların, partilerin, sınıfların ve yığınların hesaba katılmasını emreder.“[1]
Enkaz Yaratan Çürük Düzeninizi Yıkacağız; Seçim Kurtuluşunuz Olmayacak!
6 Şubat depremleri sonrasında on binlerce insan taammüden katledildi, yüz binlercesi yaralandı ve milyonlarcası temel yaşam koşullarından mahrum bırakıldı. -Bir değil, iki değil, üç değil- on binlercemiz kendileri için bir mezar haline getirilen evlerinde öldürüldü. Sadece depremler nedeniyle değil enkaz altında kurtarılmayı beklerken yardım edilmediği için donarak öldürüldü. İnsanların yardım edin çığlıklarına, “Nerede bu devlet?” haykırışları eşlik etti.