Başkanlık sistemine ve yeni anayasaya niçin HAYIR diyoruz?!
AKP tarafından dayatılan başkanlık sistemi ve yeni anayasa için yapılacak referanduma az bir süre kaldı. Uzun bir dönemden beri egemen sınıfların merkezi kesiminin temsilcisi olan AKP-Ordu-MHP kliğince dayatılan bu referandumun amacı, çeşitli milliyetlerden emekçi sınıflar ve Kürt ulusu üzerindeki faşist baskı ve tahakkümün daha üst boyutlara tırmandırılmasıdır. 15 Temmuz'da başarılı olamayan darbe girişimini 20 Temmuz 2016 darbesiyle süreci, kendi lehlerine çeviren AKP-Ordu kliği önceden tasarladıkları başkanlık sistemi ve yeni anayasa taslaklarını açıktan gündeme getirmişlerdir. Amaç cunta dönemlerine has tasarladıkları anayasa ve başkanlık yönetimini, 16 Nisan 2017'de yapılacak referandum ile yasal hale getirmektir. Bunun sonucu toplumun tüm katmanlarının bu referandumda “evet” oyu kullanmaları için devlet kurumları cunta dönemlerine has baskı ve saldırılarını artırırken; diğer taraftan toplumun geri kesimlerini etkilemek için şovenizmi ve din popülizmini daha üst boyutlara tırmandırmaktadırlar.
Elbette ki bundan toplumun en geri kesimlerinin etkilenme ihtimali var. Ancak toplumun önemli bir kesimi de başkanlık sisteminden rahatsızlık duyuyor. Bu koşullarda yapılan bu referandumda dayatılan başkanlık sistemi ve yeni anayasaya tavır hayır olmalıdır.
Niçin Hayır?
Yapılacak referandum ile hakim sınıfların ezilen yığınlar üzerindeki baskıları daha üst boyutlara tırmandırılmak isteniyor. Bu uygulama yeni hazırlanan anayasa ve başkanlık sistemi ile yerine getirilecek. Böylece tüm ezilen kesimlerin sindirilmesi ve iyice etkisiz hale getirilmesi hedeflenmektedir. Türkiye mevcut konjonktürde sistemin ekonomik, sosyal ve siyasi sorunlarının üstesinden gelemiyor. Uluslararası alanda emperyalist sistemin içine girdiği kaotik süreçten bir türlü çıkamaması ve gelişen çelişkilerin daha keskin boyutlara tırmanması, Türkiye gibi bağımlı ülkeleri de etkilemektedir. Dolayısıyla uluslararası finans kapitalin içine girdiği bu müzmin durumun külfeti Türkiye gibi ülkelere de çıkarılıyor. Hem de bağımlı ülkelere çıkan fatura daha ağır olmaktadır. Bunun sonucu Türk hakim sınıfları ve TC devleti sömürü ve baskı mekanizmasını daha tırmandırmaya çalışıyor. Başkanlık ve yeni anayasa bunun için gündeme getiriliyor. Bunun sonucu emekçi sınıflar, Kürtler, devrimciler, demokratlar, Aleviler, kadınlar vb. toplumun tüm ezilen katmanları üzerindeki sömürü, baskı ve faşizmin tüm tahakküm biçimlerinin daha artırılması hedefleniyor.
Bundan dolayı R. T. Erdoğan'ın başkanlığı kazanması, tasarlanan baskı mekanizmasının devreye sokulmasını beraberinde getirecektir. Kırıntılı da olsa geçmiş süreçlerde kazanılmış ekonomik ve demokratik haklar tümden lağvedilecektir. Mevcut faşist yönetim daha ağırlaştırılacaktır. Baskı ve sömürü daha artırılacaktır. Kürtler ve Aleviler üzerindeki katmerli baskı daha üst düzeylere tırmandırılacaktır. 12 Eylül 1980 darbesiyle uygulamaya konan parlamenter maskeli faşist anayasa, başkanlık kisvesiyle Erdoğan şahsında yürürlüğe konacak din kisveli faşist anayasaya dönüştürülecektir. Şu anki anayasanın 40 maddesi değiştirilecek ve 18 madde eklenerek uygulamaya konacaktır. Öyle ki, mevcut süreçte dahi cılkı iyice çıkan yasama, yürütme, yargı organlarının özerkliği tümden kaldırılacaktır. Bunun sonucu “seçim” sonucu işbaşına gelen başbakan ve hükümet kalkacaktır. Bakanlar kurulu bizzat cumhurbaşkanı tarafından atanacaktır. Böylece yasama ve yürütme kurulu doğrudan cumhurbaşkanına bağlı olacaktır. Yargı kurumu da doğrudan cumhurbaşkanının güdümünde oluşturulacaktır. Bunun sonucu Anayasa Mahkemesi, Yargıtay, Danıştay gibi yargı organlarında yer alanların çoğunluğu Cumhurbaşkanınca atanacaktır.
Bilindiği gibi 15 Temmuz 2016'da yapılmak istenen darbe başarılı olamayınca, 20 Temmuz 2016'da Erdoğan-Genelkurmay kliğince gerçekleştirilen diğer darbe sonrası referandum ile başkanlık ve yeni anayasa sorunu gündeme getirilmiştir. Darbe sonrasında Kürtlere, aydınlara, emekçilere ve tüm halk katmanlarına yönelik saldırıların, 16 Nisan 2017 tarihinde yapılacak referandum sonucu faşist diktatörlüğün yeniden dizayn edilmesi hedefleniyor. Hatırlanacağı üzere 12 Eylül Anayasasının referandumu da darbe sonrası yapılmıştı. Amaç yapılan darbe ile devrimci hareketin bastırılması ve 24 Ocak kararlarının uygulanması için hazırlanan 12 Eylül Anayasası'nın yürürlüğe konmasıydı. Günümüzde de egemen sınıflar 20 Temmuz'da yaptıkları darbe sonrası tasarladıkları anayasanın yürürlüğe konması için yapılacak referandumun kendi lehlerine sonuçlanmasını hedeflemektedirler.
Elbette ki içinde bulunduğumuz referandum öncesi dönem de faşizmin hüküm sürdüğü bir süreçtir. Ama yapılacak olan referandum ile faşizm daha katmerli bir sürece sokulmak isteniyor. Baskı, zulüm ve katliamların daha artırılması ile Kürt ulusal hareketinin ve devrimci demokrat kesimlerin etkisiz hale getirilmesi hedefleniyor. Ekonomik yapının içine girdiği krizin derinleşmesi sonucu emekçi kitlelerin olası tepkilerinin şimdiden frenlenmesi amaçlanıyor. Referandum bunun için gündeme getirilmiştir.
Tüm bu nedenlerden dolayı dayatılan referandumda hayır oyu kullanılmalıdır...
Hayır, Taktik-Politik Tavırdır...
19.yüzyılın sonlarından itibaren gericileşen burjuvazinin tüm kurumları da tarihsel olarak gerici bir muhtevaya bürünmüştür. Çünkü burjuvazi tarihsel olarak alt yapısı ve üst yapısıyla artık sistemi hedef almaktan çıkıp, muhafaza eden bir karaktere dönüşmüştür. Dolayısıyla iktidarda olan burjuvazi tarihsel olarak ilerici misyonunu yitirip gerici ve muhafazakar yapıya sahip olmuştur. Dolayısıyla burjuvazinin devlet erki ve tüm kurumları gerici bir karaktere sahiptir. Lenin'in bu tarihsel materyalist belirlemesiyle burjuvazinin parlamentosu da proletarya açısından tarihsel olarak ömrünü doldurmuştur. Dolayısıyla parlamenterizm bu tarihsel ve stratejik misyonuyla kitleleri aldatmanın bir aracı rolünü oynar. Bundan dolayı Lenin bunu burjuva parlamentarizmi ahırı olarak değerlendirir.
Tüm bu tahliller ülkelerin tarihsel sürecine ve stratejik hedefine ilişkindir. Dolayısıyla Lenin parlamenter mücadeleyi stratejik bir hedef ve stratejik bir araç olarak görmez.
Lenin ve Stalin parlamento karşısında mücadeleyi taktik ve politik bir mücadele olarak görürler. Burjuva demokratik devrimini yapmış emperyalist ülkelerde burjuva demokrasisinin olduğu ve devrimci durumun oluşmadığı süreçlerde “burjuva parlametarizmi ahırı”ndan yararlanmayı belirtirler. Bu ülkelerde parlamenter mücadele uzun vadeli bir süreç oluşturmuştur. Ama Lenin parlamenter mücadeleyi bu ülkelerde bile esas kılmaz ve köklü kurtuluşu devrime tabi kılar.
Çarlık Rusyası ve bizim gibi devrimci durumun süreklilik arzettiği ülkelerde ise parlamenter mücadele daha dar kapsamlıdır. Dolayısıyla seçimlere, referandumlara vb. parlamenter mücadelelere katılıp-katılmama tavrı, içinde bulunulan taktik dönemlere göre belirlenir. Taktik tavır ve taktik politika izlediği stratejik hatta uygun olarak her somut durum ve koşullarda gereken mücadele biçimleri ve yöntemleriyle birlikte gereken araç ve yolların belirlenmesi ve o doğrultuda hareket edilmesidir. Dolayısıyla taktik Stalin yoldaşın belirlemesiyle “taktik daha az önemli hedefleri önüne koyar, çünkü onun hedefi, bir bütün olarak savaşı kazanmak değil, devrimin verili yükselme ya da alçalma dönemindeki somut duruma uygun şu ya da bu muharebeyi, şu ya da bu çarpışmayı, şu ya da bu kampanyayı, şu ya da bu eylemi başarıyla gerçekleştirmektir. Taktik, stratejinin bir parçasıdır, ona bağlıdır ve ona hizmet eder.”
Ülkenin objektif koşullarının kabarmasına karşın devrime önderlik edecek subjektif güçlerin (devrimci güçlerin) geride kaldığı koşullarda, kitlelerin kendiliğinden tepkisi görmezden gelinemez. Ancak mevcut faşist yönetimin faşizmi daha derinleştireceği, baskıyı, zulmü, katliamı daha tırmandıracağı ve daha azgın saldırılara geçeceği devrimci hareketler tarafından görülmelidir. Nitekim bu minvalde eylem birliğine gidilmiştir. Ve dayatılan referanduma ve başkanlık sistemine karşı hayır tavrı kararı alınmıştır.
Hayır tavrı ile izlenecek taktik; Erdoğan önderliğindeki egemen güçlerin geri püskürtülmesi ve sonrasında ileri kitlelerle bağ kurulması ve daha ileri mevzilere çekilmesidir. Hayır sonucu çıktığında bu minvalde elverişli koşullar oluşacağı görülmelidir. Belki de bu süreç özellikle batıda kitlelerle devrimci güçlerin arasındaki kopukluğun giderilmesinde ön adım olacaktır. Yeter ki, bu şimdiden görülsün. Haklı ve meşru mücadele referandum sonrası daha ileri alanlara çekilsin...
Bir Partizan
Son Haberler
Sayfalar
Değişimlere Direnen İdeal İnadımı
Aradan otuz yıl geçmişti, ben daha ülkedeyken tanıdığım kadim bir dost diye bildiğim Hasan’a misafirliğe gitmiştim. Hal hatır faslından sonra kardeşi olan Hüseyin’in durumunu sormuştum. Aldığım cevap ise, ‘’Annesi ve babası bir olan bir ilişki içinde değiliz maalesef’’ olmuştu.
Çocukluğumdan beri anne ve babası bir diye bildiğim bu kadim dostumun söyledikleri kafamı epey karıştırmasına yetmişti bile. Hasan bana dönerek ‘’Yok yok zannettiğin gibi değil ya da düşündüğün anlamda baba veya annemiz bir değil anlamında söylemedim’’ diye tekrar aynı vurguyu yapmıştı.
Eleştirinin sefaleti
Halkın Günlüğü gazetesinin 16–28 Şubat 2014 tarihli 77 sayısında “Eleştirinin Eleştirisi!” başlıklı bir yazı yayımlandı.
Munzur’dan İstanbul'a Yaralı Kartal: Ali Uçar!
Yıl 1974 Haziran’ıydı. Seni İstanbul- Kazlıçeşme’de tanıdım. Daha çok gençtin, 16 yaşındaydın. Dersim-Ovacik Cakperi köyünde yoksul ama Munzur suyu kadar temiz bir Anne-Baba'dan gelmeydin. Okullar yaz tatiline girmiş sen ve abin Musa Uçar okul paranızı ve ailenize maddi yardımda bulunmak için Kazlıçeşme deri fabrikalarında çalışacaktınız. Okullar açıldığında ise geri Dersim’e dönerek eğitiminizi sürdürecektiniz. Ama öyle olmadı. Partimizle tanıştın. Eğitimini yarıda bıraktın. Zeytinburnu’nda işçi sınıfı içerisinde örgütlendin, örgütledin.
Sürecin hasasiyetine hasasiyetle cevap vermek gerekiyor
Yaklaşık 30 yıldan beridir Kürt halkının ulusal demokratik taleplerinin seslendirilmesini üstlenerek öncülük eden Kürt siyasal hareketin siyasal konumunda olan siyasal güçleri, son barış sürecinin heyecanıyla atağa kalktıklarından beri, ağızlarından hiç düşürmedikleri süreç ve bu sürecin ortaya koyduğu ‘’süreç çok hassastır’’ söylemidir.
Yaşamı degistirmek için tüm renkleriyle örgütlenmek[1]
“İnsan, uğrunda ölümü göze alabileceği bir şey bulmadığı müddetçe insan değildir.”[2]
Yaşamı, tüm renkleriyle, hep beraber, “11 Tez”in ısrarlı yaratıcı/ yıkıcılığıyla birlikte, el ele, omuz omuza örgütlemek insan olmanın ve kalmanın “olmazsa olmazı” olsa da, sürdürülemez kapitalizmin yıkım ve yoksulluk dünyasında hiç de kolay değildir…
KAPİTALİST VAHŞET
Seçim mi Devrim mi ?
Bu coğrafyada halklar düzenin yüz yıldır sahnelediği seçim oyununa katılmakla baltayı bilinçsizce hep kendi ayaklarına indirdiler. Bu 30 Mart yerel seçiminde de halk diğer seçimlerde olduğu gibi yine kendisine biçilen militan figüranlık rolünü oynadı. Yorucu bir seçim kampanyasını sırtlayarak Meclis partilerine pek çok belediye başkanlığı ve il meclis üyelikleri kazandırdı.
Sokaklar babam kokuyordu
Babamı hiç tanımadım, kokusunu da bilmem. Kulaklarımda çınlayan ne bir sesi ne de duvarımızda asılı bir resmi vardı. Olsaydı hep bakardım… Tam beş yaşındaydım. Bunların yokluğuyla bir gün sordum anneme. “Beni kaçırdı, köyden alıp getirdi buralara. Gerçi İzmir çok güzel ama…” dedi. Sustu, gözlerini tavana dikti, sonra da, “Benim için çoktan öldü baban,” dedi. ‘Benim için neden ölmedi?’ diye geçirdim aklımdan, hayıflandım. Biraz da gönül koydum. Babasızlık çok zormuş, insan büyüdükçe bunu daha iyi anlıyor. Örneğin sokaklarda hiç kavga etmedim, kavgadan kaçtım hep.
KESSAB ( GÜZEL EV ) SALDIRISI, 1915'İN DEVAMIDIR !
Suriye'de savaş bütün vahşeti ile devam ediyor.İktidarda bulunan Esad güçleri ile,muhalif güçler arasında,savaşın bilançosu her geçen gün daha da artmaktadır.Türkiye,Ürdün,Lübnan ve Avrupa ülkelerine göç eden Suriye'lilerin sayısı artık milyonları geçmiştir.Mülteci olabilmek için yollarda ölüm haberleri günlük haberlerin artık olağan bir parçası haline geldi.Ölü,sakat,yaralı kalanlar ile evsiz ve hastalıktan ölüm eşiğinde bekleyen Suriye halkının acısı her geçen gün artmakta ve na zaman sona ereceği belli değildir.
Yerel Seçimlerden Kaos Çıktı
Seçimleri herkes kendi sınıfsal penceresinde değerlendirmeye devam ediyor ve edecektir. Bazıları bu seçimlerden büyük anlamlar yükledikleri için, büyük beklentiler içine girdiler ve sonuçlar ortaya çıktığında hayal kırıklıkları yaşadılar. Ayrıca, seçimlerin sonuçları seçim öncesinden belliydi. AKP % 40’ın altına düşmeyecekti. Bütün veriler ve kamuoyu yoklamaları bu doğrultudaydı. AKP ve Erdoğan’da bunu bildiği için rahat davranıyordu.
Saflar çoktan seçildi,kazanan sokaklar ve alanlar olacak!
Başta AKP olmak üzere birçok çevre tarafından “milat” (Tayyip, 25.03.14) olarak gösterilen, yerelden öte “genel” anlamı yüklenen 30 Mart seçimleri; yakın dönemde hemen her tarafça girişilen tahkimatın son durumunu yansıtan verileriyle geride kalmış, üçlü sandık sürecinin ilk aşaması tamamlanmıştır. 30 Mart bir milat değildir ama üreteceği sonuçlardan kaynaklı, kritik bir viraj olma niteliğiyle, kayda değer etkilerde bulunacaktır.
Hırsızlar Kazanınca Demokrasi Kayıpta
Demokratik bir ortamda en doğal hak olan seçme ve seçilme hakkını kullanmak isteyen, yani demokratik, laik, hukuk ve adalet kurallarının uygulandığı, toplumsal barışın sağlandığı, eşitlikçi, özgürlükçü, sosyal bir devlet ve yönetim arzu eden insanlar, ne yazık ki, bir kez daha hırsızlar karşısında yenilgiye uğradı.