Evet, haklısın Saygı Öztürk! “Aliboğazı’na girmesi de, çıkması da zor”
Kemalizm’in iflah olmaz, faşizmin “sol kanadı”nın yayın temsilcisi Sözcü gazetesinin Ankara Temsilcisi Saygı Öztürk, gazetenin dünkü sayısındaki köşesinde, Dersim’de 6 gün süren ve TSK’nın 2 askerin yaşamını yitirdiğini söylediği (ama bölge halkının anlatımı TC ordusunun kaybının daha fazla olduğu) Aliboğazı operasyonunu yazdı. Havsalası gerillanın 6 günlük direnişini pek almayan Öztürk, yazısında aynı zamanda bir gerçeğe işaret etti: “Güvenlik güçleri teröristlere en büyük kayıpları burada verdirir ama şehitler de buralarda olur. Aliboğazı’na, Kutuderesi’ne girmesi de, çıkması da zor.”
On yıllardır TC ordusunun başına beladır Aliboğazı…
Çünkü haklılığın, inancın, ezilmişliğin ve tarihi değiştirecek halk kitlelerinin öncü güçlerini, silahlı ordusunun savaş deneyimini barındırır içerisinde…
“Terörizm” ve “PKK korumalığı” kodlamasına dair…
Coğrafi olarak özel olarak seçilmiştir Aliboğazı, keza Öztürk de yazısında bu noktaya şöyle dikkat çekmiş: “Kutuderesi’nden Aliboğazı’na, Masumpark Deresi’nden geçilir. Dere tabanının deniz seviyesinden yüksekliği 700 metreyi bile bulmazken, aynı yerin tepeleri 3 bin metreyi geçer. Geniş dere tabanından 5-6 kişi rahatlıkla yan yana yürüyebilir. O yüzden dere tabanının askerler arasındaki adı ‘Londra asfaltı’dır. Aliboğazı’nın 20-30 giriş yeri vardır. Çok sarptır. Oradaki arazinin bu yapısına ‘ters kompartıman’ denilir. Yani siz bir dağ olduğunu görürsünüz ama o dağa gidebilmek için çok sayıda dağı geçmek zorundasınız. Her taraf meşe ormanıdır.”
Dersim’in doğasına düşman olduklarını, ormanlarını her fırsatta kesip yaktıklarını sayısız kere ifade eden, bunun için eylemler yapan çevre örgütlerinin dikkat çektiği bu duruma dair operasyona giden timlerin yanında mutlaka hızar bulundurduğuna, bunlarla operasyon döneminde rahat geçiş sağlamak için ağaçlar kestiklerini söyleyen Öztürk, bunun da bir işe yaramadığını ifade ediyor ve “Uçurumlardan, mağaralardan oluşan bölgeye 3-4 tugay askeri soksanız kaybolur” diyor.
Türkiye Komünist Partisi/Marksist Leninist (TKP/ML)’ye bağlı Türkiye İşçi Köylü Kurtuluş Ordusu (TİKKO)’nun Dersim’de “etkili olduğuna” dikkat eden Öztürk, devlet dilini kaleminden akıtarak “son yıllarda PKK ile birlikte hareket ediyor. Bazı yerlerin tutulması görevi TİKKO’ya verilmiş. Açıkçası PKK, kendi güvenliklerini bu örgüte aldırtıyor” söylemiyle TİKKO’yu “taşeron örgüt” olarak kodlamaya çalışıyor.
Öztürk’e yanıldığını anlatarak, elbette onu ikna etmeye çalışmayacağız. Çünkü ülkedeki sınıf mücadelesini, sınıfları yok sayarak; muhalefet yapılacaksa “AKP düşmanlığı” ile (ki buna rağmen bugün halk düşmanlığında işbirliği içerisindeler) sınırlı tutan revizyonizmin temsilciliğini ırkçılık ve erkeklikle en önde taşıyanlardandır o da… Doğal olarak ülkede verilen silahlı mücadeleyi, hele de devrim iddiasını ve görevini hala omuzlarında taşıyan komünist bir örgütün silahlı mücadelesini manipüle etmek de onun görevi…
Kemalist faşist diktatörlüğün bugün AKP ile cilalandığı bir ülkede en küçük demokratik hakkın dahi silahlı mücadele olmaksızın alınamayacağı/korunamayacağı halihazırda ortadayken, silahlı mücadelenin Türkiye açısından ihtiyacı ve kaçınılmazlığını, “terörizm” olarak sıfatlandırması bundan…
Irkçılık, milliyetçilik ve din motifleriyle bilinçleri çarpıtılan geniş Türk/Türkleştirilmiş, Müslüman/Müslümanlaştırılmış halk kitlelerinin nezdinde “terörizmin temsilcisi” olarak kodlanan PKK’nin (eskiden “terörizmin temsilcisi” olarak kodlanan silahlı örgüt ASALA’ydı ve TİKKO, ASALA’nın devamcısı olarak ‘Ermeni örgüt’ olarak adlandırılıyordu) “korumalığını” üstlendiğini belirterek, halk ordusunun aynı kitleler nezdinde mücadelesinin “terörizme” denk düştüğünü anlatması da…
Bu durum, aynı zamanda Kürt ulusal özgürlük mücadelesi yürüten PKK ile yan yana gelen, yer yer birlikte mücadele veren komünist devrimci bir örgüte kesilen “fatura”dır! Ancak komünistler açısından hem ASALA hem de PKK örgütleri ile kesilen bu tür “faturalar” ancak şeref nişanesi olabilir!
TSK ve Öztürk’ten operasyona dair bilgiler
TSK ile içli-dışlı olması itibariyle kimi bilgileri rahatça edinebilen Sözcü’nün Ankara temsilcisi Öztürk, TC ordusundan edindiği bilgilerle operasyona dair kimi ayrıntılara da yer veriyor yazısında. Keza benzer bilgiler, TSK’nın bugün Aliboğazı operasyonuna ilişkin yaptığı açıklamasıyla da uyuşuyor.
TSK tarafından yapılan açıklamada Şehit Piyade Er Nazmi Yıldızlı-26 Operasyonu adı verilen operasyonun, Aliboğazı deresinde keşif faaliyeti yapan İnsansız Hava Aracı (İHA) ve İnsanlı Keşif Uçağı (İKU) tarafından ısı kaynaklarının tespit edilmesinin ardından 24 Kasım tarihlerinde başlatıldığı, 28 Kasım günü de 3 gerillanın şehit düşmesinin ardından sonlandırıldığı (ancak yerel kaynaklar çatışmaların yoğun bir şekilde 29 Kasım sabah saatlerine kadar sürdüğünü ve askerin bölgeyi bombaladığını aktarıyor) belirtiliyor.
Burada İKU’lara dair bir dipnot düşelim: Açılımı King Air 350 Tipi İnsanlı Keşif Uçağı olan 5 İKU, bizzat Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ABD ile kurduğu temaslar sonucu çok ciddi meblağlar karşılığında Türkiye’ye kiralanmış olup, ilki Temmuz 2012’de teslim edilerek Kara Kuvvetleri Komutanlığı’na ait Malatya üslenmesine konuşlandırılmıştı. İKU’lar 2013’te Bingöl M Tipi Hapishane’den firar eden 18 PKK’linin yakalanmasında kullanılmış ve bu süreçte İKU’ların bolca “Eşkâl bile çiziyor” şeklinde propagandası yapılmıştı. 30 bin feet, yani yaklaşık 10 km yüksekliğe kadar çıkabilen İKU’lar; topladığı istihbaratı kriptolu hatlar aracılığıyla hem bölgedeki üslere hem Ankara’ya hem de -genelde bu kısım es geçilir- kiralandıkları ABD askeri üslere iletiyor. Uçakta, FLIR adı verilen kızılötesi gözlem podu yer alıyor ve mevsimlerden çok etkilenmeyen bu cihaz ısı enerjisini hassas sensörlerle ölçerek bilgisayar ekranında renkli görüntüye dönüştürüyor.
Maddi anlamda oldukça yüksek meblağlar ödenerek kiralanan bu araçlar, Sözcü yazarının da belirttiği gibi yeterli sayıda olmadığından şimdilik devletin hazırlık yaptığı büyük operasyonlarda kullanılıyor genellikle…
İfade edemedikleri gerçek; diz çökmeyenlerin destansı direnişi…
51. Motorlu Piyade Tugay Komutanlığı yani Ovacık’ta konuşlanan bir tugay askerin yürüttüğü operasyonda (Sözcü yazarının belirttiğine göre) ilk olarak hava operasyonlarında 5 gerillanın şehit düştüğü, diğer 3 gerillanın ise bu operasyonlardan sağ kurtulduğu ancak daha sonra asker ile yaşanan çatışmada ölümsüzleştiği aktarılıyor. TSK da, Sözcü yazarı Öztürk de yalnızca iki askerin yaşamını yitirdiğini belirtiyor ancak yerel kaynaklar bu sayının çok daha fazla olduğunu belirtiyor. Aliboğazı’na on yıllardır giriş yapamadığı için her geçen yıl kinlenen ve geçen sene de kış aylarında buraya giriş yapmak için operasyon düzenlediğinde kayıp vererek geri kaçmak zorunda kalan TSK’nın böylesi kapsamlı ve günler süren bir operasyonda yalnızca 2 kayıp vermeyeceği, genellikle de kayıp sayısını gizlediği bilinen bir durum…
Düşmana kayıp verdiren TİKKO gerillalarının, bunu yapmaları Öztürk’e oldukça garip gelmiş olacak ki yazısının başlığını bile “Askerlerimizi başka bir örgüt şehit etti” şaşkınlığıyla (ki bu bile “masum” bir his değil, hedef göstermenin, TİKKO’ya yönelik “terörist” kodlamasını güçlendirmenin bir aracı) atıyor ve “Yani, PKK’nın değil TİKKO’lu teröristlerin ateşi sonucu şehitlerimiz oldu” diye belirtme ihtiyacı hissediyor.
Ne TSK’nın ne de Sözcü yazarı Öztürk’ün ifade edemediği en önemli nokta tam da burası aslında… Çünkü bunu ifade ettiklerinde emperyalistlerin desteği ve son teknolojik donanımlı uçakları, teçhizatları ve bir tabur asker ile girmeye çalıştıkları Aliboğazı’ndan yine kayıp vererek ve yine elleri boş döndüklerini anlatmak zorunda kalacaklar.
6 gün boyunca süren bir operasyonda can bedeli Aliboğazı’nı koruyan gerillanın destansı direnişini de ifade etmek zorunda kalacaklar!
Oysa devlet de, TC ordusu da, Proletarya Partisi’ne dönük kinini her fırsatta kusan Sözcü-Aydınlık çizgisi de şunu çok iyi bilir ki; bir kırma ile Vartinik’e tırmanan İbrahim Kaypakkaya’nın, “Başımıza ne gelir değil, düşmanın başına ne getiririz” diyen Mehmet Demirdağ’ın önderlik ettiği halk ordusu, yenilgilerine karşın asla diz çökmemiş-düştüğü yerden yeniden ayağa dikilmeyi bilmiştir. Marksim-Leninizm-Maoizm’i rehber edinen, Demokratik Halk Devrimi yolunu döşeyen halk ordusu faşizme siper olan nice Hasan/Aşkın’ın, Ersin/Hakan’ın, Murat/Tuncay’ın cesaretiyle, diz çökmezliğiyle yoluna devam edecektir!
Bu da böyle biline!
Bir Partizan
Son Haberler
Sayfalar
Yüce bir ölüm!/Agop Ekmekciyan
24 Ocak 1988 yılında İstanbul Emniyet Müdürlüğü I.Şube polisleri tarafından boş bir arsada kurşuna dizilerek öldürüldüğü vakit Manuel Demir henüz 25 yaşındaydı. Genç yaşında ,inandığı dava uğruna düşüncelerinden taviz vermeyen,onurlu duruşu ile cellatları çılgına çeviren Manuel Demir hunharca öldürüldü. Faşizmin azgınca terör estirdiği yıllarda tüm hak ve özgürlüklerin rafa kaldırıldığı,yurtsever,devrimci,komünistlerin hapishanelere atıldığı 12 Eylül faşizminin kol gezdiği şartlarda devrimci mücadeleye ara vermeden,,çekinmeden devam etti.
Gezi/ Kızılay/ Gündoğdu (vd’leri) için 11 not/ Temel Demirer
normal tarihsel koşuldur.”[1]
i) Gezi/ Kızılay/ Gündoğdu (vd’leri) güzergâhı, “devrimin güncelliği” fikrine veda etmeyenler için şaşırtıcı olmadığı gibi, “beklenilmeyen” de değildi…
Bu bağlamda Kaan Arslanoğlu’nun, “Bu memleket adam olmaz”, “insanların üzerinde ölü toprağı var”, “insan doğuştan/genetik olarak itaatkârdır,”[2] türünden zırvalarını yerle yeksan eden Haziran Başkaldırısı, tarihsel bir yanıt oldu.
Akademisyen sorumlulugu /Sibel Özbudun
“En büyük bilgelik kendine egemen olabilmektir.”[2]
1. Entelektüel üretimin akademiye ve belli şablonlara sığdırılmaya çalışıldığı günümüzde, sizce akademi dışında entelektüel bir üretim zeminin oluşturulma imkânları nelerdir? Bu bağlamda Özgür Üniversite deneyimini nasıl değerlendirirsiniz?
Benzeşen Toplumları Talilde Unutulanlar / Ergün Aslan
Teori proletarya köylünün yaşamsal mücadelesinin devrimcide akademik olarak dile gelişidir.
Konuya girmeden önce,
Kapitalizmin.., işverenin.. karşısında proletarya köylü olmanın nasıl bir şey demek olduğunu unuttuysan ...
Bu tuzsuz baharatsız sosyo - ekonomik yapı neymiş ya.
Her şeye deva.
Ülkenin sosyo-ekonomik yapısını, inşasını mı talil edecen; Katma işin içine sömürgeciliği..., sosyo - ekonomik yapının sınıflar yüzerinde yol açtığı karekterliği.... tamam.
Umreye Giden Düşkünler/ Erdal Yıldırım
Gündemde AKP iktidarı Kültür Bakanlığınca organize edilen 100 Alevi kökenli ‘dede’nin önce Necef’e, Kerbelâ’ya ve sonra da umreye götürülmesi olayı var. Ve (ben de dahil) bir çok yazar çizer, kanaat önderi, kurum yöneticisi günlerdir bu konuda, konuşuyor, yazıp çiziyor ve ülkenin başkaca bunca önemli yaşamsal sorunuları varken, bu konu gündemde önemli bir yer tutuyor.
On yıl mı beş yıl mı bu ne demektir?
AKP’nin başı Başbakan mahpusların uzun yargılama süresini kısaltacağını açıkladı! Herhalde bravo dememizi bekliyorlar. Ne diyelim ülkemizin kara mizahı böyle oluşmakta. Ülkeyi öyle ki yazboz tahtasına çevirdiler ki. Bu zevatlar ne yaptıklarını biliyorlar mı? Yoksa, bizlerle dalga mı geçiyorlar? Sanki on yıldır bu iktidarda olan, bu yasal düzenlemeleri yapan kendileri değilmiş de başka biri imiş gibi ortalığa çıkıp ne iyi düzenleme yapacaklarını ballandıra ballandıra anlatıp duruyorlar.
Abdullah Öcalan,Hatip Dicle ve “Kapitalist Modernite”’
Time dergisinin her yıl açıkladığı “Dünyanın En Etkili 100 Kişisi” listesinin 2013 versiyonunda Ortadoğu’dan sadece iki liderin adı vardı: Abdullah Öcalan ve Fethullah Gülen.Liderliğini esaret koşullarında sürdürmesiyse Abdullah Öcalan’ın çok özel durumuna işaret ediyor.Tam anlamıyla bıçak sırtında yapılan bir politika üretiminden bahsediyoruz.Bu politika üretimine ilişkin tartışmalar Öcalan’ın bir komployla 15 Şubat 1999’da TC’ye tesliminden ve takip eden sorgu aşamasındakı performansından itibaren hiç durmadı.Öcalan’ın özeleştiri vererek önünü kesmediği bu tartışmalar başta PKK dü
Mültecilik ve düşünce üretimi
Türkiye Devrimci Hareketi (TDH) içinde eskiden beri “mülteciliğe” bir kızgınlık ve yabancılaşma vardır. Özellikle “mülteci” devrimcilere iyi gözle bakılmaz. Bunun TDH’ne, “kötü” olarak yansıması TKP’nin mülteciliğinden kaynaklanıyor. TKP önderleri,,, ülkedeki baskı koşularından dolayı uzun bir süre yurtdışında (o zamanki adıyla Sovyet bloku ülkelerinde) yaşamak zorunda kalmaları, 1970’lerden sonraki devrimci kuşak içinde, “lanetlenen” bir durum oldu.
Zor Yıllarda "Aydın olmak"
“Ne kadar nahoş olsa da,olguları açıkça görmek,adlı adınca çağırmak, …doğruyu söylemek zorundayız.”[1]
“12 Eylül 1980 sonrası sosyalist mücadelede sosyalist aydınlar” konulu bir yazıyı kaleme almak “zor”; dahası, zor olduğu kadarıyla hüzünlü.
Bizi bırakıp giden(lerden) biri bağlamında bana; Maksim Gorki’nin, “İnsan, ne onurlu sözcük”; Bertolt Brecht’in, “İnsan olmak büyük bir şeydir”; Anton Çehov’un, “İnsanlar inandıklarıdır,” sözlerini anımsatan Ata Soyer’e dair;[2] yazmak daha da “zor” bir iş...
Sayın Gizli Tanık ve Tanıklarıma: Lütfen Kendinizi deşifre Edin!
Yusuf KÖSE
Devrimci yaşama başlayıp biraz “sivirilince”, hakkımda da bir çok şeyler yazılıp çizilmeye başladı. Ancak, bunlar, genellikle burjuva devlet ya da bunların uzantıları aracılığıyla kamuoyuna sunuldu. Ve hala sunulmaya devam ediyor. Bir kısmı gerçekten karşı-devrimin direkt uzantıları, bir kısmı da bilmeyerek onlara hizmet eden “bir tas çorbacılar.”