
Unutulmayacaksın Mevlüt abi…
Seni severim abim
Hiç gitme isterim
Aklımdan geçersin
Hüzün dolar gözlerim…
Severim seni
Kaçırma kahverengi gözlerini
Tutunamam hayata
Hissettirmessen sevgini…
Mevlüt abi emektardı, sevgi doluydu, yardımseverdi, umut doluydu, devrimciydi, politikti… Paris’de politik mülteci olarak kalan ya da burdan geçen herkese Mevlüt abi bir şekilde dokunmuş, el atmış, yardım etmiştir. Evini, olanaklarını hesapsız kitapsız herkese açmış, sunmuştur. Kiminin dert ortağı, kiminin yol göstericisi, kiminin kafasını sokacağı barınak, kiminin dostuydu Mevlüt abi. Sevmeyeni yoktu Mevlüt abinin. O iyi bir eş, iyi bir babaydı aynı zamanda. Başı dara düşenin sığınağıydı.
65 yıllık yaşamında biriktirdiği yegane şey bir sevenler ordusu oldu. Uzun süre tanıdık belki Mevlut abiyi ama bu uzun sürede ne kadar değerli, ne kadar yüce gönüllü bir insan olduğunu anlamamıza yetti. Devrimcilik ruhunda ve benliğindeydi Mevlü abinin. Yaşamayı seviyordu. Rahatsızlığının en sorunlu döneminde bile bedenine inat yardıma koşmaktan geri durmuyordu. Aramızdan gitti. Seni tanıdığımız için çok mutlu olduk Mevlüt abi. Ama gözlerimizde hüzün, yüreğimizde acı bıraktın. Uğurlar olsun Mevlüt abi. Arkanda emekle yoğrulmuş, bedeller ödemiş ama eğilmemiş, bozulmamış bir yaşam bıraktın.
Başta ailesi olmak üzere tüm Yol yoldaşlarının ve Dostlarının acılarını paylaşıyor başsağlığı diliyoruz.
Unutulmayacaksın Mevlüt abi…
ATİK Fransa Komitesi